Ο Bob Dylan και ο Robbie Robertson ήταν φίλοι και συνεργάτες για περισσότερα από 50 χρόνια.
Ο Bob Dylan έλυσε τη σιωπή του για τον θάνατο του μακροχρόνιου φίλου του και συνεργάτη του Robbie Robertson σε ηλικία 80 ετών μετά από μακροχρόνια ασθένεια.
«Αυτή είναι μία σοκαριστική είδηση», ανέφερε ο Bob Dylan σε δήλωσή του για την απώλεια του κιθαρίστα και τραγουδοποιού του ροκ συγκροτήματος The Band, ο οποίος πέθανε στις 9 Αυγούστου.
«Ο Robbie ήταν φίλος μου σε όλη μου τη ζωή. Ο θάνατός του αφήνει ένα κενό στον κόσμο», πρόσθεσε.
Οι δύο θρύλοι είχαν μία μακρά ιστορία. Ο Robbie Robertson, τον οποίο ο Bob Dylan είχε χαρακτηρίσει ως «μαθηματική ιδιοφυΐα της κιθάρας», έπαιζε κιθάρα για τον τραγουδιστή από τα μέσα της δεκαετίας του 1960.
Ο Bob Dylan είχε γνωρίσει τον Robbie Robertson όταν ήταν ακόμη μέλος των Levon and the Hawks, μία πρώιμη εκδοχή του συγκροτήματος που έμελλε να εξελιχθεί στους The Band. Δεδομένου ότι ο Dylan είχε μεταπηδήσει από την ακουστική στην ηλεκτρική μουσική, η αντίδραση στις εμφανίσεις τους δεν ήταν καθόλου θετική.
Όπως θυμήθηκε ο Robbie Robertson μιλώντας στο Mojo το 2017: «Όταν οι Hawks συναντήθηκαν με τον Dylan, βρήκε αυτό το εκρηκτικό, δυναμικό πράγμα. Λόγω της έντασής του, όλα ανέβαιναν και εμείς δεν κατεβαίναμε αρκετά και ο κόσμος έλεγε ότι αυτή η μουσική είναι τόσο δυνατή που δεν μπορούμε να ακούσουμε τις λέξεις».
«Εν μέρει ήθελε αυτό το θυμωμένο συναίσθημα σε αυτά τα τραγούδια. Μας αποδοκίμαζαν σε όλη τη Βόρεια Αμερική, την Αυστραλία, την Ευρώπη και ο κόσμος έλεγε ότι αυτό δεν λειτουργεί και εμείς συνεχίζαμε και ο Bob δεν έκανε πίσω», συνέχισε.
Οι Hawks συνόδευσαν τον Bob Dylan για αρκετούς μήνες και η συνεργασία τους αποτυπώθηκε στο «The Bootleg Series, Vol. 4: Bob Dylan Live 1966: The Royal Albert Hall Concert» που κυκλοφόρησε το 1998.
Η σχέση τους ήταν πειραματική και αποκαλυπτική, ειδικά τις πρώτες ημέρες. «Το προφανές που μάθαμε -που όλοι έμαθαν- ήταν ότι υπήρχε ένας νέος τρόπος να γράψεις τραγούδια. Υπήρχε ένας πολύ πιο πολύχρωμος, περιγραφικός, χιουμοριστικός, εξωφρενικός ενθουσιασμός στο παιχνίδι με τις λέξεις», δήλωσε ο Robbie Robertson στο Mojo.
«Δεν το είχαμε δει αυτό πριν – έσπαγε κάποιους μεγάλους κανόνες. Θυμάμαι ότι σε κάποιο σημείο είπα στον Bob: “Ίσως υπάρχουν πάρα πολλοί στίχοι” (γέλια) και εκείνος είπε: “Πιθανόν να υπάρχουν, αλλά αυτό σκεφτόμουν όταν το έγραψα”», ανέφερε.
«Το μυαλό του είχε πάρει φωτιά και γκρέμιζε τα όρια που είχαν δημιουργηθεί γύρω από τη μουσική. Με ενθουσίασε που ήμουν μέρος αυτής της επανάστασης», πρόσθεσε.
Ο Robbie Robertson έπαιξε επίσης μουσική στο θρυλικό άλμπουμ «Blonde On Blonde» του Bob Dylan το 1966.
Ο Dylan και οι μουσικοί του έκαναν τις ηχογραφήσεις το 1967 στο Big Pink, το σπίτι που είχαν νοικιάσει αρκετά μέλη της μπάντας στο West Saugerties της Νέας Υόρκης. Όλες οι ηχογραφήσεις αυτών των συναντήσεων κυκλοφόρησαν το 2014 στο ογκώδες σετ «The Bootleg Series Vol. 11: The Basement Tapes Complete».
Ο Robbie Robertson και ο Bob Dylan συνέχισαν να συνεργάζονται τις επόμενες δεκαετίες. Το συγκρότημα διασκεύασε το «When I Paint My Masterpiece» του Dylan στο άλμπουμ «Cahoots» το 1971 και το 1974 συμμετείχε στην ηχογράφηση του Νο. 1 άλμπουμ «Planet Waves» του Dylan.
Στην άκρως επιτυχημένη περιοδεία που έκαναν το 1974, το κοινό συνειδητοποίησε επιτέλους ότι ο Bob Dylan και οι The Band είχαν δίκιο τα προηγούμενα χρόνια, όπως είπε ο Robbie Robertson στο Mojo.
«Κάναμε μία περιοδεία, παίζαμε με τον ίδιο τρόπο (όπως το 1966), με την ίδια ένταση, και όλοι έλεγαν: “Ουάου, αυτό ήταν καταπληκτικό”. Ο κόσμος άλλαξε γνώμη – δεν αλλάξαμε ούτε μία νότα», σημείωσε.
Ο Bob Dylan ήταν επίσης ένας από τους πολλούς θρυλικούς μουσικούς που ένωσαν τις δυνάμεις τους με τους The Band το 1976 στην τελευταία συναυλία τους, με τίτλο «The Last Waltz», η οποία μαγνητοσκοπήθηκε. Η συναυλία έκλεισε με το «We Shall Be Released» του Dylan.
