«Φοβόμουν ότι θα γινόμουν θύμα του rock and roll τρόπου ζωής», παραδέχθηκε ο Bruce Dickinson.
Ο Bruce Dickinson των Iron Maiden μίλησε για τις σκοτεινές πτυχές της δεκαετίας του ’80, μία περίοδο θυελλωδών περιοδειών και ακραίων καταχρήσεων για το συγκρότημα.
Σε μία ειλικρινή συνέντευξη στο περιοδικό Classic Rock, ο τραγουδιστής παραδέχθηκε ότι φοβάται πως θα μπορούσε να είχε υποκύψει στις παγίδες του rock and roll τρόπου ζωής, αλλά αποκάλυψε πώς μία απρόσμενη συμβουλή από τον Pete Townshend των The Who έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αλλαγή της πορείας της ζωής του.
«Δουλεύαμε ασταμάτητα σε όλη τη δεκαετία του ’80, κάνοντας οκτώ συναυλίες σε δέκα ημέρες, για οκτώ μήνες συνεχόμενα», θυμήθηκε ο Bruce Dickinson.
«Και μετά, στο τέλος αυτής της χρονιάς, έπρεπε να το ξανακάνεις από την αρχή. Και αυτό συνεχίστηκε για πέντε χρόνια…», είπε για την εξαντλητική φύση των περιοδειών των Iron Maiden εκείνη την εποχή.
Η αδιάκοπη πίεση των συνεχόμενων εμφανίσεων, η έλλειψη ύπνου και οι αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, όπως η επιδίωξη εφήμερων σχέσεων, η χρήση ναρκωτικών και η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, είχαν δημιουργήσει ένα τοξικό περιβάλλον για τον Bruno Dickinson και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος.
«Ήμασταν μία ομάδα νεαρών ανδρών ενάντια σε όλο τον κόσμο. Και κανείς δεν θα σε βοηθούσε αν έπεφτες, οπότε έπρεπε απλώς να συνεχίσεις, να συνεχίσεις, να συνεχίσεις…», ανέφερε.
Ο frontman των Iron Maiden περιέγραψε την αίσθηση απομόνωσης και αποσύνδεσης από την κανονική κοινωνία που ένιωθαν τα μέλη του συγκροτήματος, την οποία και παρομοίωσε με μετατραυματικό στρες.
«Δεν είσαι μέρος της κανονικής κοινωνίας. Μετατραυματικό στρες, αποσύνδεση – αυτό είναι ουσιαστικά αυτό που έχεις. Και ανάλογα με τον τύπο προσωπικότητάς σου, το αντιμετωπίζεις με διαφορετικούς τρόπους», είπε.
«Ο Steve [Harris, μπασίστας] έγινε ερημίτης. Ο Adrian [Smith, κιθαρίστας] έπινε μέχρι θανάτου. Εγώ ήμουν απασχολημένος να πηδάω ό,τι κινείται. Και τίποτα από αυτά δεν ήταν υγιές», παραδέχθηκε.
Η αποκαλυπτική συμβουλή του Pete Townshend και η σκοτεινή πλευρά της δόξας
Ο Bruce Dickinson αναφέρθηκε στη συνέχεια σε μία ιδιαίτερα αποκαλυπτική στιγμή, όταν άκουσε τον Pete Townshend να μιλάει για τις groupies.
«Θυμάμαι κάτι που είπε κάποτε ο Pete Townshend για τις groupies. “Τη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι μπορείς να χτυπήσεις τα δάχτυλά σου και να χειραγωγήσεις τους ανθρώπους για να κάνουν σεξ μαζί σου, αυτή είναι η στιγμή που κατρακυλάς στην κατηφόρα”», εξήγησε.
«Μέχρι εκείνη τη στιγμή, είναι αθώο. Δεν μπορείς να πιστέψεις ότι οι γυναίκες πέφτουν στα πόδια σου. Σκέφτεσαι, λοιπόν, αυτό είναι ωραίο! Και είναι. Είναι αναθεματισμένα υπέροχο!», πρόσθεσε.
Ωστόσο, ο Pete Townshend προειδοποίησε για τη σκοτεινή πλευρά αυτής της κατάστασης.
«Αλλά υπάρχει μία σκοτεινή πλευρά σε αυτό. Πού σταματάς; Πότε γίνεται στήριγμα, όπως το αλκοόλ ή η κοκαΐνη; Πότε γίνεται αυτή η πραγματικότητά σου – όταν δεν είναι πραγματικά αληθινή;», είπε ο Bruce Dickinson.
Αυτά τα λόγια του έκαναν βαθιά εντύπωση και τον έκαναν να αναλογιστεί την πορεία που είχε πάρει η ζωή του.
H αναζήτηση για ψυχική διαύγεια
Μετά από αυτή τη συνειδητοποίηση, ο Bruce Dickinson αναζήτησε τρόπους για να διατηρήσει την ψυχική του υγεία και να αποφύγει την αυτοκαταστροφή.
«Τότε άρχισα να κάνω δραστηριότητες εκτός της μουσικής όπως η ξιφασκία. Σκεφτόμουν: “Πρέπει να κάνω κάτι για να κρατήσω το μυαλό μου καθαρό”. Γιατί κοιτούσα γύρω μου τους συναδέλφους μας στη δεκαετία του ’80…», είπε.
Ο Bruce Dickinson αναφέρθηκε συγκεκριμένα στις συναυλίες των Iron Maiden κατά τη διάρκεια του «World Slavery Tour» το 1984/1985, μία περιοδεία που περιλάμβανε 189 συναυλίες και ένα ευρωπαϊκό σκέλος με τους Mötley Crüe το φθινόπωρο του ’84.
Η εικόνα των Mötley Crüe, οι οποίοι είχαν γίνει συνώνυμο της υπερβολής και της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς, λειτούργησε ως προειδοποίηση για τον τραγουδιστή.
«Περιοδεύσαμε με τους Mötley Crüe. Είναι τελείως θύματα, μεγάλο μέρος αυτού αυτοπροκαλούμενο. Και σκέφτηκα: “Σε παρακαλώ πες μου ότι δεν θα καταλήξω έτσι!”», ανέφερε.
Στο τέλος της περιοδείας «World Slavery Tour» το 1985, ο Dickinson έφτασε σε ένα κρίσιμο σημείο στη ζωή του.
«Σκέφτηκα πραγματικά ότι έπρεπε απλώς να τα παρατήσω όλα εντελώς. Να μην κάνω σόλο καριέρα. Να μην κάνω τίποτα. Απλώς να σταματήσω να είμαι μέρος της μουσικής, γιατί απλώς δεν άξιζε τον κόπο. Είχε καταστρέψει οποιεσδήποτε σχέσεις μπορεί να είχα, ή ήθελα να διατηρήσω», εξομολογήθηκε.
Αυτή η απογοήτευση και η αίσθηση ότι η μουσική είχε αρνητικό αντίκτυπο στην προσωπική του ζωή, τον οδήγησαν στην απόφαση να αποχωρήσει από τους Iron Maiden το 1993. Επέστρεψε στο συγκρότημα το 1999 και παραμένει μέλος τους μέχρι σήμερα.
Ο Bruce Dickinson εμφανίστηκε μετανιωμένος για τις «τρελές μέρες» της δεκαετίας του 1980 και τις συνέπειες που είχαν στην προσωπική του ζωή.
«Υπάρχουν πολλά πράγματα που έχασα. Τα παιδιά μου να μεγαλώνουν. Ναι, τα έβλεπα, αλλά δεν τα είδα να μεγαλώνουν με τον τρόπο που οι κανονικοί άνθρωποι βλέπουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν. Και όλες οι αποτυχημένες σχέσεις, επειδή το μυαλό σου είναι στραβωμένο. Δεν έχεις ένα φυσιολογικό σύνολο προτεραιοτήτων», παραδέχθηκε.
Ωστόσο, στα 66 του χρόνια, ο Bruce Dickinson φαίνεται να έχει βρει την ευτυχία και την ισορροπία στην προσωπική ζωή του. Είναι ευτυχισμένος στον τρίτο του γάμο.
«Είμαι πολύ χαρούμενος, γιατί είναι εξαιρετική για την ψυχική υγεία» του, είπε για τη σύζυγό του και πρόσθεσε με χιούμορ: «Νομίζω ότι εγώ είμαι σοκαριστικός για τη δική της!»