«Ποιοι είναι οι νέοι Beatles;», αναρωτήθηκε ο Gene Simmons, αμφισβητώντας επίσης συγκροτήματα όπως οι Nirvana, Pearl Jam και Foo Fighters.
Ο Gene Simmons των KISS επιμένει για άλλη μία φορά στην αμφιλεγόμενη δήλωσή του ότι «η rock μουσική έχει πεθάνει».
Η τοποθέτηση αυτή, την οποία έχει εκφράσει επανειλημμένα τα τελευταία δέκα χρόνια, πυροδοτεί έντονες συζητήσεις και διχάζει τους λάτρεις της μουσικής.
Το 2014, ο Gene Simmons κατηγόρησε τις δισκογραφικές εταιρείες ότι δεν υποστηρίζουν επαρκώς τους rock καλλιτέχνες. Τότε, είχε συμβουλεύσει επίσης τους νέους μουσικούς και τραγουδοποιούς: «Μην αφήνετε τις δουλειές σας».
Το 2021, επανήλθε στο θέμα, λέγοντας ότι οι σύγχρονοι καλλιτέχνες μπορεί να είναι δημοφιλείς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι «εμβληματικοί», υποστηρίζοντας ότι οι νέες μπάντες «δεν έχουν αφιερώσει χρόνο για να δημιουργήσουν λάμψη, ενθουσιασμό και επικά πράγματα».
Επίσης, έστρεψε τα βέλη του στη νεότερη γενιά των μουσικόφιλων, κατηγορώντας τους ότι «σκοτώνουν αυτό που αγαπούν».
Αν και διευκρίνισε πλήρως τι εννοούσε με αυτή τη δήλωση, φαινόταν να επικρίνει την τάση των νέων να καταναλώνουν μουσική μέσω των υπηρεσιών streaming και τις χαμηλές αμοιβές που προσφέρει στους καλλιτέχνες.
Σε μία πρόσφατη εμφάνισή του στην εκπομπή «The Zak Kuhn Show», ο Gene Simmons ανέλυσε εκτενώς την άποψή του, παρουσιάζοντας επιχειρήματα που αφορούν τόσο την ποιότητα της σύγχρονης μουσικής όσο και την εξέλιξη της μουσικής βιομηχανίας.
Ο Gene Simmons, για να τεκμηριώσει την άποψή του, ανέτρεξε στην περίοδο από το 1958 έως το 1988, την οποία χαρακτηρίζει ως «χρυσή εποχή» της ροκ μουσικής.
Σε αυτήν την τριακονταετία, όπως επισημαίνει, εμφανίστηκαν καλλιτέχνες και συγκροτήματα κολοσσοί που δημιούργησαν μουσική διαχρονική, η οποία έχει αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι της στην παγκόσμια κουλτούρα.
«Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει πώς μπορώ να το λέω αυτό, ενώ όλοι έχουμε τα αγαπημένα μας τραγούδια και αγαπάμε τα αγαπημένα μας συγκροτήματα – εσύ, εγώ και όλοι οι άλλοι», είπε.
«Αλλά αυτό που εννοώ είναι ότι… Ας παίξουμε ένα παιχνίδι, το έχω ξανακάνει. Από το 1958 έως το 1988, δηλαδή 30 χρόνια. Τι προέκυψε σε αυτήν την περίοδο; Είχαμε τον Elvis, είχαμε τους Beatles, τους Stones, τον Jimi Hendrix, όλους αυτούς, τους Pink Floyd, τους σόλο καλλιτέχνες, τον David Bowie και απλά μουσική που διαρκεί για πάντα, θα θέλαμε να πιστεύουμε», σημείωσε.
«Στον κόσμο της disco, είχατε τη Madonna, πιο βαριές κιθάρες, είχατε τους AC/DC και όλους τους άλλους, τους Aerosmith και ούτω καθεξής. Και είχατε τη Motown την ίδια εποχή. Είχατε τον Prince. Ήταν ένα πολύ, πολύ πλούσιο μουσικό μενού. Μπορούσε να ανέβει και να κατέβει», συνέχισε.
«Είχατε progressive συγκροτήματα, είχατε τους Yes, τους Genesis, τους Gentle Giant, και είχατε τα heavy συγκροτήματα, τους Led Zeppelin και ούτω καθεξής. Και από το 1988 μέχρι σήμερα, μιλάμε για σχεδόν 40 χρόνια, σίγουρα 35 χρόνια. Ποιοι είναι οι νέοι Beatles;», αναρωτήθηκε, εκφράζοντας την απογοήτευσή του για την απουσία αντίστοιχων μεγεθών στη σύγχρονη μουσική σκηνή.
Επίσης, ο Gene Simmons εστίασε στην αδυναμία των συγκροτημάτων των τελευταίων τριών δεκαετιών να αφήσουν ένα διαχρονικό αποτύπωμα, σύμφωνα τουλάχιστον με τον ίδιο.
Στο πλαίσιο της κριτικής του, ο 75χρονος καλλιτέχνης προχώρησε σε ακόμα μία αμφιλεγόμενη δήλωση, αμφισβητώντας το μέγεθος και την επιρροή συγκροτημάτων όπως οι Nirvana, οι Pearl Jam και οι Foo Fighters, τα οποία θεωρούνται από πολλούς ως συνεχιστές της rock παράδοσης.
«Το θέμα μου είναι ότι αν περπατήσετε τυχαία στο δρόμο και ρωτήσετε τον πρώτο νεαρό που θα συναντήσετε, έναν 20χρονο, και του πείτε: “Πες μου κάποιον από τους Pearl Jam”, καλή τύχη. “Πες μου ή τραγούδησε μου ένα τραγούδι τους”. Δεν μπορούν», ανέφερε.
Με αυτόν τον τρόπο, έθεσε υπό αμφισβήτηση την αναγνωρισιμότητα και τη διαχρονικότητα αυτών των συγκροτημάτων, υπονοώντας ότι δεν έχουν καταφέρει να αγγίξουν το ευρύ κοινό με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν οι θρύλοι του παρελθόντος.
Η διαμάχη για το αν «η rock έχει πεθάνει» συνεχίζεται, με τον Gene Simmons να παραμένει ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές αυτής της άποψης.
Η θέση του, αν και αμφιλεγόμενη, έχει αναμφίβολα πυροδοτήσει έναν γόνιμο διάλογο για το παρόν και το μέλλον της rock μουσικής, αναγκάζοντας τους λάτρεις του είδους να αναλογιστούν την εξέλιξή του και την ικανότητά του να προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες.
Το βέβαιο είναι ότι η συζήτηση αυτή θα συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμα, καθώς η rock μουσική παραμένει ένα ζωντανό και δυναμικό κομμάτι της παγκόσμιας κουλτούρας.
