Ο Jimmy Carter ήταν γνωστός για την προσήλωσή του στην ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την καταπολέμηση του φυλετικού διαχωρισμού, αλλά και για την αγάπη του για τη μουσική.
Ο Jimmy Carter, 39ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, απεβίωσε σε ηλικία 100 ετών στις 29 Δεκεμβρίου, όπως ανακοίνωσε το Carter Center.
Ο Carter νοσηλευόταν σε κέντρο ανακουφιστικής φροντίδας από τον Φεβρουάριο του 2023. Η σύζυγός του, Rosalynn Carter, είχε φύγει από τη ζωή τον Νοέμβριο του 2023.
«Ο πατέρας μου ήταν ήρωας, όχι μόνο για εμένα, αλλά για όλους όσους πιστεύουν στην ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανιδιοτελή αγάπη», δήλωσε ο γιος του, James Earl «Chip» Carter ο Τρίτος.
«Εμείς, τα παιδιά του, μοιραζόμασταν μαζί του αυτές τις αξίες με όλο τον κόσμο. Ο κόσμος είναι η οικογένειά μας χάρη στον τρόπο που ένωσε τους ανθρώπους και σας ευχαριστούμε που τιμάτε τη μνήμη του συνεχίζοντας να ζείτε με βάση αυτές τις κοινές αξίες», πρόσθεσε.
Προερχόμενος από αγροτική οικογένεια της Τζόρτζια και μακρινός ξάδελφος της θρυλικής μουσικής οικογένειας Carter, ο Jimmy Carter έτρεφε μία ιδιαίτερη αγάπη για τη μουσική, την οποία μετέφερε και στον Λευκό Οίκο, δίνοντας έμφαση στον ρόλο της ως μέσο πολιτιστικής έκφρασης και σύνδεσης των ανθρώπων.
Ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος διατηρούσε στενές σχέσεις με καλλιτέχνες όπως ο Willie Nelson, ο Bob Dylan και οι Allman Brothers.
Το πάθος του Carter για τη μουσική αποτέλεσε γέφυρα επικοινωνίας τόσο με τους συνεργάτες του όσο και με τους πολίτες, λειτουργώντας ως ένα σημαντικό εργαλείο ήπιας ισχύος μετά την τραυματική περίοδο της διακυβέρνησης του Richard Nixon.
Η αγάπη του αυτή αποτυπώθηκε στο ντοκιμαντέρ «Jimmy Carter: Rock & Roll President» το οποίο προβλήθηκε στο CNN τον Ιανουάριο του 2021.
Η πολιτική σταδιοδρομία του Jimmy Carter ξεκίνησε το 1962, όταν εξελέγη στη Γερουσία της Τζόρτζια. Η αγάπη του για τη μουσική καλλιεργήθηκε από νεαρή ηλικία, μέσα από τα θρησκευτικά τραγούδια που άκουγε στην εκκλησία.
Ο ίδιος χαρακτήριζε την gospel ως «μουσική της υπαίθρου», έχοντας πει: «Έχει ρίζες και στις μαύρες και στις λευκές κοινότητες. Δεν είναι φυλετική μουσική… είναι μουσική πόνου, προσμονής, αναζήτησης, ελπίδας και πίστης».
Η άνοδος του Jimmy Carter στην πολιτική συνέπεσε με το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα και, ως λευκός πολιτικός στην Τζόρτζια, μίλησε με ασυνήθιστη για την εποχή σαφήνεια και αποφασιστικότητα κατά του φυλετικού διαχωρισμού.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Carter βρισκόταν στην πρώτη γραμμή του κινήματος «Νέος Νότος» και η πολιτεία του είχε ήδη αναδειχθεί σε φυτώριο μουσικών ταλέντων όπως ο James Brown, ο Ray Charles και ο Otis Redding.
Οι Allman Brothers, με έδρα το Μέϊκον της Τζόρτζια, θεωρούνταν ήδη από το 1970 ένα από τα πρώτα μουσικά συγκροτήματα που έσπασαν τα φυλετικά σύνορα, ενώ η μίξη rock και rhythm and blues μουσικής που τους χαρακτήριζε κέρδισε αμέσως τον Carter.
Η αγάπη του για όλα τα είδη μουσικής συμβάδιζε με την ακλόνητη πίστη του στο δικαίωμα όλων των ανθρώπων στην αξιοπρέπεια και την ελεύθερη έκφραση.
Όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του ως κυβερνήτης της Τζόρτζια στις αρχές του 1971, ο Jimmy Carter δήλωσε στην ομιλία του: «Ο καιρός του φυλετικού διαχωρισμού έχει τελειώσει».
Καθώς έμπαινε στον τελευταίο χρόνο της θητείας του, ο Jimmy Carter ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την προεδρία.
Αν και τότε ήταν σχετικά άγνωστος στο ευρύ κοινό, κατάφερε να κερδίσει το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος, επικρατώντας σε 30 πολιτείες στις προκριματικές εκλογές. Τον Νοέμβριο του 1976, ο Carter κέρδισε οριακά τον τότε πρόεδρο Gerald Ford.
Η προεδρική θητεία του σημαδεύτηκε από σημαντικές επιτυχίες, όπως η ειρηνευτική συμφωνία του Camp David μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου και η αναδιάρθρωση του υπουργικού συμβουλίου με την προσθήκη των Υπουργείων Ενέργειας και Παιδείας.
Ωστόσο, τα επίμονα οικονομικά προβλήματα, σε συνδυασμό με τη σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν και την κρίση με τους ομήρους στο Ιράν, συνέβαλαν στην ήττα του Carter στις εκλογές του 1980. Ο Ronald Reagan κέρδισε με μεγάλη διαφορά, αλλά ο Carter δεν εξαφανίστηκε από το προσκήνιο.
Ο Jimmy Carter ήταν γνωστός για την αγάπη του για τη rock μουσική, μία κίνηση μάλλον τολμηρή για την εποχή.
Όλα ξεκίνησαν όταν ήταν κυβερνήτης της Τζόρτζια και γνώρισε τα τραγούδια του Bob Dylan μέσω των γιων του.
Το 1974, κάλεσε τον Bob Dylan και το συγκρότημά του, The Band, στην έπαυλη του κυβερνήτη. Το συγκρότημα ανταπέδωσε την τιμή διασκευάζοντας το «Georgia On My Mind» προς τιμήν του.
Ο Jimmy Carter παρέθεσε στίχους από το τραγούδι «It’s Alright, Ma (I’m Only Bleeding)» του Dylan όταν αποδέχθηκε το χρίσμα στο Εθνικό Συνέδριο των Δημοκρατικών το 1976, περιγράφοντας την Αμερική ως «μια χώρα που γεννιέται, όχι μία χώρα που πεθαίνει».
Χρόνια αργότερα, ο Jimmy Carter προλόγισε τη βράβευση του Bob Dylan ως Πρόσωπο της Χρονιάς από τη φιλανθρωπική οργάνωση MusiCares της Ακαδημίας Ηχογράφησης το 2015.
Οι Allman Brothers Band και οι Marshall Tucker Band έδωσαν συναυλίες για την προεκλογική εκστρατεία του, με τον Carter να αποδίδει στα χρήματα που συγκεντρώθηκαν – και διπλασιάστηκαν από ομοσπονδιακά κονδύλια – καθοριστικό ρόλο στη συνέχιση της καμπάνιας του, η οποία αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Ο κιθαρίστας Dickey Betts θα έλεγε αργότερα ότι ο Jimmy Carter, ένθερμος πολέμιος των φυλετικών διακρίσεων, «άλλαξε ριζικά την εικόνα της Τζόρτζια». Ο Carter παρευρέθηκε στην κηδεία του Gregg Allman το 2016.
Στους εορτασμούς για την ορκωμοσία του εμφανίστηκαν οι Crosby, Stills & Nash, σε μία σπάνια επανένωση, καθώς και η Aretha Franklin και ο Paul Simon.
Οι Crosby, Stills & Nash επισκέφθηκαν τον Λευκό Οίκο, ενώ η μπάντα Atlanta Rhythm Section έπαιξε στον κήπο του Λευκού Οίκου το 1978, στα 28α γενέθλια του γιου του, Chip.
Μετά την αποχώρησή του από την προεδρία, ο Jimmy Carter παρέμεινε ενεργός στα κοινά.
Ίδρυσε το Carter Center, έναν οργανισμό που προωθεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, παρακολουθεί εκλογικές διαδικασίες και καταπολεμά ασθένειες σε υπανάπτυκτες χώρες.
Παράλληλα, υπήρξε ο πλέον αναγνωρίσιμος εθελοντής της οργάνωσης Habitat for Humanity, η οποία κατασκευάζει κατοικίες για άτομα χαμηλού εισοδήματος.
Το 2002, ο Jimmy Carter τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης για το ανθρωπιστικό έργο του.
