Ο Keith Flint των The Prodigy έβαλε φωτιά στο metal.
Ο Keith Flint, ο εμβληματικός frontman των The Prodigy, έφυγε από τη ζωή στις 4 Μαρτίου 2019 σε ηλικία 49 ετών, αφήνοντας πίσω του μία ανεξίτηλη κληρονομιά στον κόσμο της μουσικής.
Ο ρόλος του στη σύγκλιση της rock και της dance μουσικής ήταν καθοριστικός, ανοίγοντας το δρόμο για νέες και καινοτόμες μουσικές εκφράσεις.
Μέχρι τη στιγμή που οι The Prodigy κυκλοφόρησαν το αριστούργημά τους που σάρωσε τα charts, το «The Fat Of The Land» το 1997, ο Keith Flint είχε ήδη εδραιωθεί στο συγκρότημα, όχι μόνο ως frontman αλλά και ως χορευτής, ζωντανεύοντας στη σκηνή τις τρελές δημιουργίες του παραγωγού Liam Howlett.
Ωστόσο, η σκηνή ήταν το στοιχείο του Keith Flint. Είτε σε μία παμπ, είτε στο Brixton Academy, είτε ως headliner σε κάποιο φεστιβάλ, ήταν μία θύελλα punk rock ενέργειας και heavy metal δίνης, με τη γροθιά του σφιγμένη, πάντα έτοιμη να χτυπήσει.
Όταν δεν χόρευε, δεν έκανε headbanging ή δεν έπεφτε στα πλήθη, παραμόνευε στη σκηνή σαν ένα θυμωμένο pitbull.
Ο Keith Flint συνέβαλε ώστε να γίνουν οι The Prodigy ένα από τα μεγαλύτερα live συγκροτήματα όλων των εποχών, και φαινόταν να λατρεύει κάθε δευτερόλεπτο.
Η παρουσία του – μαζί με αυτή του άλλου μακροχρόνιου frontman Maxim – βοήθησε τους The Prodigy να αποκτήσουν την αποδοχή των θαυμαστών του metal, σε τέτοιο βαθμό που προσκλήθηκαν να εμφανιστούν ως επικεφαλής στο φεστιβάλ Download, τη Μέκκα του βρετανικού rock, το 2012.
Όμως, το «The Fat Of The Land» – και συγκεκριμένα το single «Firestarter» ήταν οι κυκλοφορίες που θα καθιέρωσαν τον Keith Flint ως μία από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες των 90s.
Όταν οι The Prodigy άρχισαν να εμφανίζονται στα metal και rock περιοδικά στα μέσα της δεκαετίας του ’90, δεν ήταν όλοι ευχαριστημένοι. Οι στήλες των αναγνωστών κατακλύστηκαν από παράπονα. Συνδρομές ακυρώθηκαν. Ένας δυσαρεστημένος οπαδός της metal έστειλε μέχρι και απειλές θανάτου.
Με την οπτική γωνία του σήμερα, αυτή η αντίδραση ίσως ήταν και κατανοητή. Στις αρχές της δεκαετίας του 90, το συγκρότημα και η rave σκηνή από την οποία προέρχονταν θεωρούνταν εχθρός.
Το αντίθετο της heavy μουσικής, ήταν το κατώφλι για καλοντυμένους τύπους που χόρευαν με χαρά με την ηχώ από έναν συναγερμό αυτοκινήτου. Η ουσία ήταν απλή: rock και dance δεν ταίριαζαν.
Όλα αυτά άρχισαν να αλλάζουν το 1994 με την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ των The Prodigy, «Music For The Jilted Generation», το οποίο περιλάμβανε μερικά τραγούδια με rock προσανατολισμό, όπως τα «Their Law» και «Voodoo People».
Αλλά στην πραγματικά εκρηκτική εμφάνιση τους στο Glastonbury το 1995 έγινε φανερό ότι οι The Prodigy μεταμορφώνονταν σε κάτι πολύ ξεχωριστό και μοναδικό: ένα τρελό υβρίδιο rock και punk, hip hop και dance μουσικής, που είχε την ικανότητα να φέρει κοντά όλες αυτές τις διαφορετικές φυλές. Ακόμη και τότε, οι περισσότεροι θαυμαστές τους ανακάλυψαν περισσότερο από τύχη παρά από επιλογή.
Και μετά, τον Μάρτιο του 1996, οι The Prodigy κυκλοφόρησαν το νέο τους single. Ο εμπρηστικός τίτλος του έλεγε ό,τι χρειαζόταν να ξέρεις: «Firestarter».
Με τη βοήθεια ενός music video που έδειχνε τον τραγουδιστή/αρχηγό του χάους, Keith Flint, να ξεσπάει σε μία υπόγεια σήραγγα, το single πήγε κατευθείαν στο No. 1 των charts, ενώ στο κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου υποβλήθηκαν ερωτήματα για τον τρελό με τη διπλή μοϊκάνα που υποστήριζε τον εμπρησμό.
Οι The Prodigy ήταν πολύ μεγάλοι για να τους αγνοήσουν – και οι οπαδοί της rock άρχισαν να το καταλαβαίνουν.
Παρά την επιτυχία του «Firestarter» και των εξίσου προκλητικών επόμενων singles, «Breathe» και «Smack My Bitch Up», υπήρχε ακόμα αντίσταση από τα πιο σκληροπυρηνικά μέλη της metal κοινότητας. Κάποιοι παρέμεναν σθεναρά αντίθετοι σε αυτούς τους νεοφερμένους που επέβαλλαν dance beats στη «δική τους» μουσική.
Οι The Prodigy ήταν στο Λος Άντζελες όταν κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ των Rage Against The Machine και είχαν συμμετάσχει επίσης σε φεστιβάλ μαζί με τους Suicidal Tendencies και τους Biohazard.
Κουρασμένοι από το να εμφανίζονται για αδιάκριτους ravers, οι The Prodigy ήθελαν το rock κοινό.
Μέχρι το 1997, οι The Prodigy είχαν αποδείξει την αξία τους – και πράγματι το «μέταλλό» τους – στο φεστιβαλικό κύκλωμα, κατατροπώνοντας τον ανταγωνισμό σε φεστιβάλ όπως το Reading, το Phoenix Festival και το T In The Park.
Αν το «Firestarter» είχε θέσει τα θεμέλια, τότε το τρίτο άλμπουμ των The Prodigy, «The Fat Of The Land», τα σφράγισε. Κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1997 και η προσμονή είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της – ο κόσμος το περίμενε με ανυπομονησία.
Το συγκρότημα ευνοήθηκε από μία ακόμα αντιπαράθεση, αυτή τη φορά σχετικά με το single «Smack My Bitch Up» και το ανελέητο music video που περιείχε σκηνές με λήψη ναρκωτικών και γυμνό.
Μετά από παράπονα από φεμινιστικές ομάδες για το τραγούδι, το άλμπουμ αποσύρθηκε από τα ράφια ορισμένων δισκοπωλείων, αλλά αυτό δεν το εμπόδισε να ανέβει στο No. 1 σε περισσότερες από 20 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η επίδραση του «The Fat Of The Land» ήταν τεράστια στη rock σκηνή. Ονόματα όπως οι Biohazard, οι Sepultura, αλλά και ο Gene Simmons, έχουν διασκευάσει τραγούδια από το άλμπουμ, και τα μεγάλα beats που τότε ήταν τόσο ασυνήθιστα στο rock είναι τώρα σχεδόν συνηθισμένα.
Οι The Prodigy έγιναν σταθερά μέλη του Download, με αποκορύφωμα την εμφάνισή τους στη μεγάλη σκηνή του φεστιβάλ το 2012, ακόμα κι αν δεν είχαν γίνει ακόμα πλήρως αποδεκτοί από τμήματα του metal κοινού.
Ο θάνατος του Keith Flint ήταν μία συντριπτική απώλεια για τη μουσική βιομηχανία, όμως η ενέργεια και το πάθος του συνεχίζουν να ανάβουν φωτιές στους θαυμαστές και τους νέους καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο.
