Η Lady Gaga κάνει ένα ταξίδι στον κόσμο της Harley Quinn με το νέο άλμπουμ «Harlequin».
Δεν είναι ένα soundtrack, δεν είναι το νέο ultra-pop άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει τον Φεβρουάριο. Το «Harlequin» της Lady Gaga είναι μία συλλογή από κλασικά jazz τραγούδι (με μερικά ωραία τραγούδια που έχει γράψει η ίδια) που ερμηνεύονται ιδανικά από τη Harley «Lee» Quinn, τον χαρακτήρα της στην ταινία «Joker: Folie à Deux».
Στο κέντρο του αναρχικού και μανιακού χάους του άλμπουμ, υπάρχει ειρήνη και χαρά.
Το «Close To Me» είναι ένα από τα τραγούδια που περιλαμβάνονται στο άλμπουμ της Lady Gaga για την ταινία «Joker: Folie à deux» του Todd Phillips, όπου η pop star συμπρωταγωνιστεί μαζί τον Joaquin Phoenix.
Είναι μία όμορφη μπαλάντα, που γράφτηκε από τον Burt Bacharach και τον Hal David. Οι The Carpenters το διασκεύασαν αργότερα, προσθέτοντας μία μικρή παραλλαγή που το έκανε πιο ενδιαφέρον από την αρχική εκτέλεση του Richard Chamberlain, ο οποίος έγινε γνωστός από τη σειρά «The Thorn» Birds.
Το «Close To Me» είναι ένα ερωτικό τραγούδι που έχει κάτι το αθώο, με στίχους που σήμερα θα θεωρούσαμε ίσως κλισέ, αλλά μπορεί να ακούγεται και ελαφρώς λυπηρό, κάτι που μάλλον δεν είναι τυχαίο.
Το άλμπουμ «Harlequin» είναι γεμάτο από τραγούδια του Great American Songbook του 20ού αιώνα, που αντιπροσωπεύουν τον εσωτερικό κόσμο της Lady Gaga και του χαρακτήρα της. Είναι ένα αναρχικό και μανιακό χάος, στο κέντρο του οποίου, ωστόσο, υπάρχει μία απροσδόκητη, παράξενη, αλλά ικανοποιητική αίσθηση ειρήνης.
Αυτό είναι λίγο – πολύ το κλίμα του «Harlequin», το οποίο δεν είναι το νέο ultra-pop άλμπουμ της Lady Gaga, το διάσημο LG7 που αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Φεβρουάριο του 2025, ούτε το soundtrack του «Joker: Folie à deux», που θα κυκλοφορήσει σε μία εβδομάδα.
Είναι αυτό που ειρωνικά αποκαλεί LG6,5, ένα άλμπουμ σε παραγωγή κυρίως μαζί του Ben Rice, σαφώς συνδεδεμένο και εμπνευσμένο από την ταινία και τον χαρακτήρα που υποδύεται η τραγουδίστρια, αλλά με τη δική του ταυτότητα, τις δικές του ενορχηστρώσεις, τραγούδια κοινά με άλλα και ορισμένα όχι.
Δεν είναι ένα μνημειώδες έργο, του λείπει λίγη τόλμη, αλλά σίγουρα δεν είναι από εκείνα τα άλμπουμ που ακούς μόνο μία φορά. Το tracklist θα μπορούσε να σε κάνει να σκεφτείς ένα άλμπουμ παρόμοιο με εκείνα που έκανε με τον Tony Bennett, όπως το «Cheek To Cheek» και «Love For Sale».
Πράγματι, υπάρχουν ορχηστρικές ενορχηστρώσεις, πολλά πνευστά όργανα και υπάρχει κάτι το ρετρό, το ρεπερτόριο είναι κυρίως vintage, αλλά επανερμηνεύεται με έναν pop-rock και ξεδιάντροπα θεατρικό τρόπο. Είναι ένα άλμπουμ παλιάς σχολής.
Όπως το «Joanne» και το soundtrack του «A Star Is Born», ηχογραφήθηκε στα στούντιο του Rick Rubin στο Μαλιμπού, από όπου έχει περάσει ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του rock, το μέρος όπου είναι παρκαρισμένο ένα παλιό τουριστικό λεωφορείο του Bob Dylan στην αυλή.
Αυτό το άλμπουμ είναι ένα ταξίδι στην ταυτότητα της Lady Gaga / Harleen Quinzel / Harley Quinn / Harlequin / Arlecchina: ναι, είναι ένας πολύ γεμάτος χώρος. Κυρίως διαμορφωμένος από παλιά τραγούδια που επαναδημιουργήθηκαν σε διάφορα στυλ, αποτελώντας επίσης μία αναφορά στην πολυπλοκότητα του χαρακτήρα που υποδύεται η αστέρας της pop.
Ο ρυθμός είναι σχεδόν πάντα γρήγορος, όπως και η διάθεση. Το άλμπουμ ξεκινά με το «Good Morning», ένα τραγούδι από τη δεκαετία του ’30, που έγινε διάσημο από την ταινία Singin’ in the Rain, στο οποίο η Lady Gaga προσθέτει μέρος των στίχων, που έγραψε μαζί με τον σύντροφό της Michael Polansky, ο οποίος είναι επίσης συν-εκτελεστικός παραγωγός του «Harlequin».
Το «Get Happy» των Harold Arlen και Ted Koehler είναι ένα «αλληλούια» για όλους τους αμαρτωλούς του κόσμου, που ξεκινά ως ένα gospel τραγούδι και μετά αποκτά τη ζωντάνια ενός ελαφρώς τρελού πάρτι.
Το gospel στοιχείο, το οποίο εμφανίζεται εδώ κι εκεί ως υπονοούμενο στο άλμπουμ, δεν πρέπει να υποτιμηθεί, μία μυστική έκκληση για σωτηρία που μπορεί να βρεθεί στη σωματικότητα του funk του «Oh, When The Saints» και στην προκλητικότητα του «Gonna Build A Mountain»
«Πόσο τυχερή είμαι, δεν βλέπεις ότι είμαι ερωτευμένη;», τραγουδά η Lady Gaga στο «World On A String» του Harold Arlen. Είναι σαν αυτά τα τραγούδια να τα τραγουδούν τόσο η Gaga όσο και ο Lee, ο χαρακτήρας της στην ταινία «Joker: Folie à Deux».
Είναι η «million dollar chick» στο «If My Friends Could See Me Now», που μας φωνάζει να την παρακολουθήσουμε. Είναι η απόλυτη διασκεδάστρια που ξέρει ότι «ό, τι συμβαίνει στη ζωή μπορεί να συμβεί σε μία παράσταση, μπορείς να κάνεις τους ανθρώπους να γελάσουν, μπορείς να τους κάνεις να κλάψουν».
Είναι η γυναίκα που πιστεύει ότι μπορεί να χτίσει ένα βουνό με την πίστη της. Είναι πολλά πράγματα.
Η Lady Gaga τραγουδά ακόμη το «Smile» του Charlie Chaplin. Δεδομένου του πόσο πολυχρησιμοποιημένο είναι το τραγούδι, το εξιλεώνει ξεκινώντας μία φαντασμαγορική εκδοχή του «The Joker» του Anthony Newley, από το μιούζικαλ «The Roar of the Greasepaint – The Smell of the Crowd».
Το «The Joker» το έκανε επίσης διάσημο ο Sammy Davis Jr., αλλά τραγουδισμένο από τη Lady Gaga, έχει τη δύναμη ενός τραγουδιού του James Bond και θυμίζει την εκδοχή της Shirley Bassey, με τον ήχο από τις κιθάρες του Tim Stewart.
«Υπάρχει πάντα ένας τζόκερ στην τράπουλα, υπάρχει πάντα ένας κλόουν από χαρτόνι, ο καημένος ζωγραφισμένος ανόητος που πέφτει και όλοι γελούν όταν προσγειώνεται στο έδαφος», λέει το τραγούδι που ερμηνεύεται με υπέροχα υπερβολικό τρόπο.
Στο «That’s Entertainment» υπάρχει ένας κλόουν με κατεβασμένο παντελόνι. Όλα βγάζουν νόημα.
Πριν από το τελευταίο τραγούδι, το οποίο είναι μία διασκευή του «That’s Life», που μπορεί να έχετε ακούσει στην εκδοχή του Frank Sinatra στο τέλος του πρώτου «Joker», έρχεται το δεύτερο από τα δύο τραγούδια που έχει γράψει η ίδια η Lady Gaga.
Το πρώτο είναι το «Folie à deux», μία ορχηστρική φαντασία σε ρυθμό βαλς με ένα υπέροχο ρεφρέν από άλλο κόσμο. Το δεύτερο είναι το «Happy Mistake», ένα τραγούδι που έχει γράψει και έχει κάνει την παραγωγή του με τον BloodPop.
Το «Happy Mistake» είναι σχεδόν η σύνοψη μίας καριέρας, το πορτρέτο όλων των διακοπτόμενων κοριτσιών που η Lady Gaga έχει υποδυθεί στη ζωή της, κοριτσιών με κάτι σπασμένο μέσα τους, ένας εορτασμός της δυσφορίας που της έχει φέρει τόση επιτυχία, μία κωμωδία παιγμένη με τον τόνο της τραγωδίας.
Η Lady Gaga ξέρει ότι ο κόσμος είναι μία σκηνή και ότι αυτή φέρνει τον κόσμο στη σκηνή
Έτσι το «Harlequin» είναι το άλμπουμ στο οποίο η Lady Gaga βυθίζεται ξανά στο Great American Songbook, αλλά όχι με την ώριμη γοητεία των μεγάλων ερμηνευτών. Το κάνει με την αθωότητα και την αίσθηση της ανακάλυψης ενός ελαφρώς ζαλισμένου και συχνά ευφορικού κοριτσιού, με μία συχνά μεγαλοπρεπή ερμηνευτική παρουσία και ένα αποφασιστικά pop αίσθημα ρυθμού.
Και έτσι, κανένα μακρύ βραδινό φόρεμα ή κοκτέιλ στο χέρι, καμία σερενάτα να γέρνει νωχελικά στο πιάνο, καμία γοητεία του χθες. Είναι τραγούδια για να τα φωνάξεις αργά τη νύχτα με μουτζουρωμένο μακιγιάζ και την κουρασμένη έκφραση μίας αξιαγάπητης τρελής που στο εξώφυλλο του άλμπουμ κάνει ντους φορώντας σωσίβιο.
Ακόμα και αυτά τα κλασικά τραγούδια, αναζωογονημένα κατάλληλα, μερικές φορές αλλαγμένα αλλά ποτέ παραμορφωμένα, είναι μικρές σωσίβιες λέμβοι, ένα κέντρο ειρήνης και χαράς εν μέσω τρέλας.
Συχνά θεωρούνται παλιά ηχητικά αντικείμενα που δεν μπορείς να μιλήσεις άσχημα γι’ αυτά, αλλά αποφασιστικά ξεπερασμένα, με μικρή χρησιμότητα στο παρόν μας, τα τραγούδια του Great American Songbook είναι αντ’ αυτού χρήσιμα με τη μουσική ευφυΐα τους και τις αποχρώσεις των στίχων για να αντιπροσωπεύσουν έναν κόσμο στον οποίο ζούμε, που είναι ταυτόχρονα τραγικός και κωμικός.
Υπάρχουν τα πάντα στα τραγούδια που διάλεξε η Lady Gaga: αχαλίνωτη χαρά και μελαγχολία, σεξ και προσευχή, αγάπη και βία, το ρομαντικό και το γελοίο. Και τελικά, όπως λέει εκείνο το τραγούδι, «έτσι είναι η ζωή».
Βρείτε επίσης το άλμπουμ στο Spotify.
