Ο Μανώλης Φάμελλος ξαναζωντανεύει τα λησμονημένα τραγούδια.
Ο Μανώλης Φάμελλος κυκλοφορεί το δεύτερο μέρος του άλμπουμ του «Με Ελαφριά Καρδιά…».
Το «Με Ελαφριά Καρδιά…» είναι μία μικρή κιβωτός του χρόνου γεμάτη τραγούδια του μεσοπολέμου και όχι μόνο. Από εκείνα που κάποτε χαρακτηρίστηκαν ελαφρά έως αβαθή και εδώ και δεκαετίες τα πήραν μακριά μας οι άνεμοι των καιρών.
Τώρα επιστρέφουν με τον άνεμο ξανά, πολλά από αυτά σχεδόν έναν αιώνα μετά τη γέννησή τους, διατηρώντας ελπίζουμε, το ειδικό καλλιτεχνικό – και ηθικό – βάρος του ακέραιο.
Οι μεγάλοι συνθέτες της εποχής, όπως οι Αττίκ, Γιαννίδης, Χατζηαποστόλου, Χαιρόπουλος αλλά και πολλοί άλλοι, ακούγονται ξανά εδώ σε σύγχρονες εκτελέσεις συνθέτοντας μία ανθοδέσμη όχι από αποξηραμένα αλλά από ολόφρεσκα λουλούδια που παραδόξως ακούγονται σημερινά μέσα σε μία εποχή που όλα μοιάζουν να έχουν ολότελα αλλάξει.
Το πρώτο τεύχος «Με Ελαφριά Καρδιά Ι» κυκλοφόρησε στα ψηφιακά περίπτερα από τη Minos EMI, a Universal Music Company την περασμένη άνοιξη και τις ημέρες αυτές με τα κρίνα του ύστερου φθινοπώρου, τα μεθυστικά, ακολουθεί το δεύτερο, «Με Ελαφριά Καρδιά ΙI».
Ο Μανώλης Φάμελλος συνεπής, αν και στις καθυστερήσεις, με την ψυχή στο στόμα αλλά βεβαίως με ελαφριά καρδιά, καταθέτει εδώ αντί στεφάνου το επιστέγασμα μιας πολυετούς, στοχαστικής κυρίως προσπάθειας.
Μιας αποστολής ταπεινής που εκπληρώνεται απλά υπενθυμίζοντας μας, κάποια σπουδαία τραγούδια ενός καιρού μακρινού, τραγούδια που αδίκως έσβησαν ολότελα (τα περισσότερα) από τη συλλογική μνήμη μας.
Παραστάτες στο εγχείρημα κλήθηκαν και ανέλαβαν στο δεύτερο τόμο κάποιοι δηλωμένοι ή και μυστικοί εραστές αυτού του ρεπερτορίου δίνοντας ευσυνείδητα τον ελαφρύτερο εαυτό τους.
Μετά την Πέννυ Μπαλτατζή που κόσμησε με την παρουσία της την πρώτη πράξη, τον οπερετικό μας θίασο τώρα απαρτίζουν και συμπληρώνουν η Nalyssa Green, ο Δώρος Δημοσθένους, η Νατάσσα Μποφίλιου, η Λουίζα Σοφιανοπούλου και ο Γιώργης Χριστοδούλου.
Ένα μελόδραμα σε δυο πράξεις που ο καλλιτέχνης υπογράφει με ελαφριά καρδιά και με άγνοια κινδύνου ως συνήθως, περιπατώντας επιπόλαια σε κορυφές που άλλοι πολύ πριν απ’ αυτόν κατέκτησαν.
Βέβαια, από τότε χιόνι πυκνό και βαθύ τις σκέπασε ώσπου να μοιάζουν σήμερα απάτητες.
Το μονοπάτι, όμως, είναι ακόμα ανοικτό για κάποιους απερίσκεπτους με εμπειρία σε πτώσεις και κάθε λογής ματαιώσεις, συγγενείς με αυτές που περιγράφονται στο εν λόγω ρεπερτόριο, το τόσο στον χρόνο μακρινό αλλά και μαζί παράξενα οικείο.
«Άλλωστε η ταπεινή φιλοδοξία μας εδώ δεν είναι να μεθύσετε από όνειρα ρομαντικά για να διαφύγετε από τη στεγνή έως στυγνή μας πραγματικότητα, ούτε να σας ξεναγήσουμε σε μία δήθεν ανέμελη μπελ επόκ, αν και θα μας άρεσε…», σχολιάζει ο Μανώλης Φάμελλος.
«Δεν πρόκειται όμως για κάποιο επικό εγχείρημα ανασύστασης μιας εποχής, θα μας αρκούσε ως ανταμοιβή, απλά να ξανακούσουμε ένα ζευγάρι περαστικό ή κάποια ύπαρξη μοναχική να σιγομουρμουρίζει κάτι από τα τραγούδια αυτά», αναφέρει.
Βρείτε επίσης το άλμπουμ στο Spotify.