Η απάντηση των Nirvana στους Guns N’ Roses.
Ο Kurt Cobain των Nirvana αντιπαθούσε για πολλούς λόγους τους Guns N’ Roses και απαθανάτισε αυτήν την αποστροφή του σε ένα τραγούδι.
Το grunge κυριάρχησε στον κόσμο της αμερικανικής rock μουσικής στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί.
Αρχικά, η σκηνή διαμορφώθηκε ως μία αντίδραση στην αυτάρκεια της mainstream rock, η οποία, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, είχε μετατραπεί σε μία υπερβολικά αρρενωπή σκηνή που επικεντρωνόταν στην εμπορικότητα και τις περιοδείες στα μεγάλα στάδια.
Πρωτοποριακά συγκροτήματα του grunge όπως οι Mudhoney, Melvins και αργότερα οι Nirvana επανέφεραν τη rock στις πιο τραχιές ρίζες της και σίγουρα δεν φοβόντουσαν να καταγγείλουν την υποκρισία της mainstream rock.
Σε όλη του τη ζωή, ο Kurt Cobain των Nirvana, πάντα προτιμούσε την επαναστατική, ανεξάρτητη και DIY μουσική. Ως μαθητής του punk κινήματος, η εφηβεία του είχε ως soundtrack συγκροτήματα όπως τους The Raincoats, Black Flag και The Slits.
Όπως μπορείτε να φανταστείτε, επομένως, η έντονη επιτυχία συγκροτημάτων όπως οι Guns N’ Roses στα μέσα της δεκαετίας του 1980 ήταν μία ιδιαίτερη πηγή απογοήτευσης για τον Kurt Cobain, μαζί με την υπόλοιπη ανερχόμενη σκηνή του grunge.
Οι Guns N’ Roses αντιπροσώπευαν την αντίθεση του grunge.
Η υπερβολική παραγωγή του συγκροτήματος του Axl Rose, μαζί με την τοξική αρρενωπότητα που συχνά ενέπνεε η στάση του συγκροτήματος, ήταν εντελώς αντίθετη με το DIY ήθος του Kurt Cobain και του grunge κινήματος στο Σιάτλ.
Επιπλέον, η ομοφοβία και ο ρατσισμός που εντοπίζονται σε τραγούδι των Guns N’ Roses όπως το «One In A Million» έδωσαν μία καλή σύνοψη του λόγου για τον οποίο η σκηνή του grunge ήταν τόσο σημαντική: προσέφερε μία εναλλακτική λύση στη μισαλλοδοξία του mainstream.
Το 1991, όταν οι Nirvana σημείωσαν μεγάλη εμπορική επιτυχία με την κυκλοφορία του «Nevermind», η χρυσή εποχή των Guns N’ Roses είχε σίγουρα τελειώσει.
Ωστόσο, η επίδρασή τους στη σκηνή της αμερικανικής rock δεν είχε εξασθενίσει, κάτι που προκάλεσε κάποια οργή στον Kurt Cobain. Ο frontman των Nirvana εκμεταλλεύτηκε σχεδόν κάθε ευκαιρία για να καταγγείλει την αυτάρκεια του μουσικού mainstream και ήταν κάτι που εξερεύνησε τακτικά μέσα στα δικά του τραγούδια.
Το άλμπουμ «In Utero» των Nirvana, που κυκλοφόρησε το 1993, δεν απολαμβάνει συχνά την αναγνώριση που του αξίζει, καθώς δεν κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να φτάσει την επιτυχία του «Nevermind».
Ωστόσο, το άλμπουμ περιλαμβάνει μερικές από τις μεγαλύτερες προσπάθειες του Kurt Cobain ως τραγουδοποιού, συμπεριλαμβανομένης του ξεκάθαρα πειραματικού «Gallons of Rubbing Alcohol Flow Through The Strip», το οποία ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια της δημιουργία του «In Utero» και αργότερα συμπεριλήφθηκε στις επανεκδόσεις του άλμπουμ.
Φαίνεται ότι η ρίζα του τραγουδιού βρίσκεται στην αντιπάθεια του Kurt Cobain για τους Guns N’ Roses.
Ο Cobain είπε το 1993 για το τραγούδι: «Λοιπόν, υποθέτω ότι είναι μία περιφρόνηση για τη σκηνή με τη λακ μαλλιών, τη σκηνή που δηλητηρίασαν οι Guns N’ Roses στο Λος Άντζελες πριν από δύο χρόνια».
Φημολογείται ότι ο αρχικός τίτλος του τραγουδιού ήταν «I’ll Take You Down To The Pavement», ο οποίος αναφερόταν στις απειλές του Axl Rose στον Kurt Cobain στα MTV Video Music Awards το 1992.
Σύμφωνα με τον Cobain, οι στίχοι του τραγουδιού, οι οποίοι «φτιάχτηκαν εκείνη τη στιγμή», είναι συχνά εσωστρεφείς αλλά δείχνουν επίσης την ειλικρινή αποδοκιμασία του για τη rock σκηνή του Λος Άντζελες.
Κατά ειρωνικό τρόπο, ο μπασίστας των Guns N’ Roses, Duff McKagan, είχε κάνει τα πρώτα του βήματα στον κόσμο της μουσικής σε συναυλίες στη hardcore punk σκηνή της Ουάσιγκτον.
Ο Duff McKagen είχε εμφανιστεί με συγκροτήματα όπως οι 10 Minute Warning, The Fastbacks και The Fartz και είχε μία θέση στην πρώτη σειρά των απαρχών του grunge κινήματος, πριν μετακομίσει στο Λος Άντζελες και ενταχθεί στους bubblegum rockers Guns N’ Roses.
Ενώ το «Gallons of Rubbing Alcohol Flow Through The Strip» μπορεί να μην είναι η πιο δημοφιλής ή επιδραστική δημιουργία του Kurt Cobain, το στιχουργικό περιεχόμενό του είναι απαραίτητο για την κατανόηση της αντίδρασης και του ήθους που βρίσκεται στην καρδιά του κινήματος της grunge.
Το τραγούδι επίσης συνοψίζει το αίσθημα του χιούμορ με το οποίο Nirvana διαπότιζαν τακτικά στη μουσική τους, κερδίζοντας τους την αγάπη εκατομμυρίων θαυμαστών σε όλο τον κόσμο χωρίς να καταφεύγουν στην επιδεικτική αρρενωπότητα ή την ομοφοβία – κάτι από το οποίο έπρεπε να κρατήσει σημειώσεις ο Axl Rose.
