Όταν ο Prince πρότεινε στην Amy Winehouse να τη «φυγαδεύσει» από την τοξική σχέση της με τον σύζυγό της Blake Fielder-Civil.
Μία νύχτα του 2005, η Amy Winehouse, με τα χαρακτηριστικά μαύρα μαλλιά της και το βλέμμα γεμάτο μυστήριο, πέρασε τυχαία το κατώφλι μιας παμπ στο Κάμντεν, μία γειτονιά του Λονδίνου που πάλλονταν από ζωή και ενέργεια.
Εκεί, ανάμεσα στον καπνό και τη μουσική, τα μάτια της συνάντησαν για πρώτη φορά τον μέλλοντα σύζυγό της, Blake Fielder-Civil.
Δεν ήταν απλώς μία στιγμή έλξης· ήταν μία σπίθα που άναψε φωτιά μέσα της, μία φλόγα που έκαψε την καρδιά και την ψυχή της, χαράσσοντας το μυαλό και το δέρμα της με ανεξίτηλες υποσχέσεις πάθους, κινδύνου και μιας αλλόκοτης αίσθησης ασφάλειας.
Αυτή η φαινομενικά «χαριτωμένη» συνάντηση, ωστόσο, έκρυβε μία σκοτεινή πλευρά: ενώ ξύπνησε μέσα της έναν κόσμο που ποτέ δεν είχε φανταστεί, άφησε όσους την παρακολουθούσαν να αναρωτιούνται αν η Amy Winehouse, σαν σύγχρονη Ίκαρος, είχε πετάξει επικίνδυνα κοντά στον ήλιο, προκαλώντας τη μοίρα της.
Η ζωή της Amy δεν ήταν ποτέ γραφτό να είναι απλή, ειδικά από τη στιγμή που ακολουθούσε πάντα την καρδιά της. Ο έρωτας με τον Blake Fielder-Civil, γεμάτος εντάσεις και δράματα, έγινε ο πυρήνας της ύπαρξής της.
Όταν το ζευγάρι χώρισε για λίγο, η Amy Winehouse μετέτρεψε τον πόνο της σε τέχνη, βάζοντας όλη την ψυχή της στο αριστουργηματικό άλμπουμ της «Back To Black».
Στους στίχους της, ο χωρισμός τους δεν ήταν απλώς μία απώλεια· ήταν «ανοησία», ένα «χαμένο παιχνίδι», ένα βάρος που την έσερνε στα σκοτάδια της απόγνωσης.
Κι όμως, η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Το 2007, οι δρόμοι τους διασταυρώθηκαν ξανά, και οι δυο τους, σαν μαγνητισμένοι από μία αόρατη δύναμη, παντρεύτηκαν κρυφά, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των παπαράτσι και τις επικριτικές φωνές των μέσων ενημέρωσης.
Για τον Τύπο, η ιστορία ήταν ξεκάθαρη: η Amy Winehouse ήταν το αθώο θύμα, παγιδευμένη στα δίχτυα ενός άντρα που την οδηγούσε στην καταστροφή.
Την ίδια χρονιά, η Amy Winehouse ανέβηκε στη σκηνή του O2 Arena του Λονδίνου στο πλευρό του Prince, για την τελευταία συναυλία της σειράς των εμφανίσεών του στη βρετανική πρωτεύουσα.
Η Amy Winehouse και η Prince ερμήνευσαν μαζί το «Love Is A Losing Game», ένα τραγούδι που αποτύπωνε τον πόνο και την ευθραυστότητα της καρδιάς της με τρόπο που έμοιαζε σχεδόν προφητικός.
Η φωνή της, γεμάτη ρωγμές και συναισθήματα συνδυάστηκε ονειρικά με την αιθέρια παρουσία του Prince.
Ωστόσο, η ταραχώδης σχέση της με τον Blake Fielder-Civil συνέχιζε να ρίχνει ένα μεγάλο βάρος στους ώμους της, με το κοινό και τους οικείους της να αναρωτιούνται γιατί παρέμενε αφοσιωμένη σε έναν άνθρωπο που φαινόταν να την καταστρέφει βήμα – βήμα.
Ο αντίκτυπος που είχε αυτή η σχέση στην Amy ήταν τεράστιος και διαρκής.
Στο «Love Is A Losing Game», τραγουδούσε για τον έρωτα σαν ένα παιχνίδι που «εύχεται να μην είχε παίξει ποτέ», με τον Prince να στέκεται δίπλα της σαν μία φευγαλέα παρουσία, ένας προσκεκλημένος που για λίγο μπήκε στον χορό του χάους που όριζε την ερωτική ζωή του.
Κι ενώ ο Prince, με την οξυδέρκειά του, διέκρινε την καταστροφική πορεία της, η βραδιά πήρε μία απρόσμενη τροπή στα παρασκήνια.
Ο Blake Fielder-Civil, με την ανεξέλεγκτη συμπεριφορά του, είδε την ευκαιρία να «παίξει» ένα ακόμα παιχνίδι: έκλεψε χρήματα από το καμαρίνι του Prince μετά το τέλος της συναυλίας, γελώντας σαν να ήταν απλώς ένα αστείο, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
Ο Tyler James, ένας από τους πιο στενούς φίλους της Amy Winehouse, κατέγραψε αυτά τα γεγονότα στο βιβλίο του «My Amy: The Life We Shared», αποκαλύπτοντας την αλήθεια πίσω από τη νύχτα εκείνη.
Όπως περιέγραψε, ο Phil Griffin, ο εικονολήπτης του Prince, έγινε άδικα ο αποδιοπομπαίος τράγος.
Ο Griffin, ο οποίος μόλις είχε αρχίσει να συνεργάζεται με τον θρυλικό καλλιτέχνη, κατηγορήθηκε για την κλοπή όταν ο Fielder-Civil άρπαξε μετρητά και –απίστευτο κι όμως αληθινό– ακόμα και βούρτσες μαλλιών από το καμαρίνι του Prince.
Σύμφωνα με τον James, η παρουσία του Fielder-Civil άλλαξε ολόκληρη την ατμόσφαιρα και έκανε τους πάντες να αισθάνονται ξαφνικά «νευρικοί».
«Υπήρχαν μετρητά στο καμαρίνι, απλώς πεταμένα εκεί, σε κοινή θέα, στο τραπέζι του μακιγιάζ. Κανείς δεν τους έδινε σημασία», έγραψε ο Tyler James.
Ο Blake Fielder-Civil, με το θράσος που τον χαρακτήριζε, καυχήθηκε ότι πήρε «εκατοντάδες λίρες», ενώ η Amy Winehouse, παγιδευμένη ανάμεσα στην αμηχανία και την αδυναμία της να τον αντιμετωπίσει, απλώς γέλασε νευρικά. Είπε ότι ήξερε πως ήταν «λάθος», αλλά αισθανόταν «άβολα», οπότε «αγνόησε» το περιστατικό.
«Αποδείχτηκε ότι ο Blake έκλεψε και μερικές από τις βούρτσες μαλλιών του Prince», όπως ανέφερε ο James.
Η ομάδα του Prince, όταν ανακάλυψε την κλοπή, κατηγόρησε τον Phil Griffin, ο οποίος απολύθηκε αμέσως, «ξυλοκοπήθηκε και απομακρύνθηκε» από το O2 Arena, σύμφωνα με το βιβλίο.
Την επόμενη μέρα, η Amy Winehouse, γεμάτη τύψεις, τηλεφώνησε στον Prince για να ζητήσει συγγνώμη και να υποσχεθεί ότι θα επέστρεφε τα κλεμμένα. Εκείνος, με τη χαρακτηριστική ψυχραιμία του, της είπε ότι τα χρήματα δεν τον ενδιέφεραν.
Η μόνη του έγνοια ήταν η ίδια. «Θέλω να σε φυγαδεύσω», της πρότεινε, βλέποντας καθαρά τον κίνδυνο που ο Blake Fielder-Civil αποτελούσε για τη ζωή της.
Η σχέση της με τον Fielder-Civil τελικά διαλύθηκε, αλλά τα σημάδια που άφησε πάνω της ήταν ανεξίτηλα.
Ο εθισμός της στις ουσίες, ο οποίος οδήγησε και στον τραγικό θάνατός της σε ηλικία μόλις 27 ετών το 2011, και η αδυναμία της να ακολουθήσει οποιοδήποτε πρόγραμμα απεξάρτησης ή να βρει ψυχική γαλήνη, ήταν μόνο μερικές από τις πληγές που της κληροδότησε.
Ο Prince, ο Tyler James και πολλοί άλλοι γύρω της είχαν δει την κατηφόρα στην οποία είχε μπει, αλλά η Amy Winehouse, παγιδευμένη στον δικό της κόσμο, ήταν η μόνη που θα μπορούσε να σώσει τον εαυτό της.
Δυστυχώς, η φωνή της, που μάγεψε εκατομμύρια, δεν μπόρεσε ποτέ να φωνάξει αρκετά δυνατά για να σπάσει τα δεσμά της.
