Ο Paul McCartney δεν μετανιώνει για το τραγούδι.
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς κάποιο άλλο συγκρότημα που να αγαπήθηκε τόσο καθολικά όσο οι Beatles – ο John Lennon, ο Paul McCartney, ο George Harrison και ο Ringo Starr.
Από την εποχή τους ως pop συγκρότημα στις αρχές της δεκαετίας του 1960 έως την ψυχεδελική φάση τους με δίσκους όπως το «Revolver» και το «Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band», υπάρχει πραγματικά κάτι για όλους τους.
Μέρος αυτής της ευρείας απήχησης οφείλεται στον προσιτό χαρακτήρα των μελών του συγκροτήματος. Σε αντίθεση με τους Rolling Stones, οι Beatles δεν προσπάθησαν ποτέ σκόπιμα να σοκάρουν ή να προσβάλλουν το κοινό τους.
Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι οι Fab Four δεν είχαν προκαλέσει τις αντιπαραθέσεις τους.
Το κοινό στην Αμερική ήταν ιδιαίτερα απογοητευμένο μετά τη δήλωση του John Lennon ότι οι Beatles ήταν «πιο δημοφιλείς από τον Ιησού» κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης το 1966. Εκτός από τους ευαγγελικούς Χριστιανούς και τους ακτιβιστές κατά των ναρκωτικών, ωστόσο, οι Beatles κατάφεραν να κρατήσουν σε ένα σχετικά χαμηλό επίπεδο τις αντιδράσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της λαμπρής πορείας τους.
Αφού οι Beatles διαλύθηκαν το 1970, με κάθε μέλος του συγκροτήματος να ακολουθεί τη δική του σόλο καριέρα, η ευκαιρία για αντιπαραθέσεις άρχισε να αυξάνεται.
Ωστόσο, αν έπρεπε να επιλέξετε έναν από τους τέσσερις Beatles ως τον λιγότερο πιθανό να αναστατώσει το κοινό, αυτός θα ήταν πιθανώς ο Paul McCartney. Ο Macca ήταν πάντα το πιο ήρεμο, ακίνδυνο μέλος του συγκροτήματος, οπότε σίγουρα, η σόλο καριέρα του θα τόνιζε αυτή τη φήμη.
Στην πραγματικότητα, όμως, ο Paul McCartney προσέλκυσε περισσότερες αντιπαραθέσεις από όλα τα υπόλοιπα μέλη των Bealtes μαζί.
Εκτός από τις συλλήψεις για κατοχή ναρκωτικών, κυρίως στην Ιαπωνία τη δεκαετία του 1980, κάποια από τα τραγούδια του φάνηκαν να είναι σκόπιμα αμφιλεγόμενα.
Το single «Give Ireland Back To The Irish» του 1972, για παράδειγμα, απαγορεύτηκε από το BBC, το οποίο καταδίκασε το τραγούδι, υποστηρίζοντας ότι ήταν φιλικό προς την τρομοκρατική οργάνωση IRA.
Ωστόσο, οι αντιδράσεις που δέχθηκε δεν ανησύχησαν ιδιαίτερα τον Paul McCartney.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας των Beatles βάδιζε στον δικό του ρυθμό και αυτό σίγουρα συνεχίστηκε και στη σόλο καριέρα του.
Μία από τις πιο αμφιλεγόμενες στιγμές του ήρθε τη δεκαετία του 1990, κατά την ηχογράφηση του «Off The Ground». Μεγάλο μέρος του άλμπουμ δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο Τόκιο, το οποίο είναι υπεύθυνο για κάποιες ασυνήθιστες μουσικές δημιουργίες που ακούμε.
«Ήταν δύσκολο να επιστρέψω στο Τόκιο μετά τη σύλληψή μου για ναρκωτικά», θυμήθηκε κάποτε ο Paul McCartney, «Ενώ ήμουν εκεί έγραψα το “Big Boys Bickering”».
Το τραγούδι, που κυκλοφόρησε ως B-side του «Hope Of Deliverance», προκάλεσε αρκετή αναστάτωση όταν κυκλοφόρησε. Ήταν μία από τις σπάνιες φορές που αγαπημένος μουσικός των Beatles χρησιμοποίησε μία βωμολοχία.
«Για πρώτη φορά σε ένα τραγούδι, χρησιμοποίησα τη λέξη “fucking”, που ήξερα ότι θα αναστατώσει κάποιους ανθρώπους», παραδέχθηκε.
Παρά την αντιπαράθεση που προέκυψε, ο McCartney έσπευσε να δικαιολογήσει την επιλογή του.
«Όταν σκέφτεσαι ότι το στρώμα του όζοντος εξαντλείται, μία τρύπα 50 μιλίων πάνω από τον κόσμο που θα μας σκοτώσει αν δεν κάνουμε κάτι, και μετά σκέφτεσαι τι συνέβη στη σύνοδο κορυφής του Ρίο, το σκέφτεσαι ως μία “αναθεματισμένη τρύπα” ή μία “γαμημένη τρύπα”;», εξήγησε.
Αν και το τραγούδι δεν κατάφερε να κάνει μεγάλη αίσθηση εκτός από τη βωμολοχία του, ο Paul McCartney σίγουρα δεν το μετανιώνει.
«Είμαι υπερήφανος για αυτό. Δεν είμαι κανένας έφηβος. Είμαι καλλιτέχνης. Έχω γράψει σοβαρά πράγματα στο παρελθόν και γράφω και τώρα. Αν δεν σας αρέσει, μην το αγοράζετε», είπε
Φαίνεται ότι ο Paul McCartney είναι περισσότερο punk από ό,τι πιστεύαμε αρχικά.
