Από το Τηλεαρμόνιο στο Spotify – Η μακρά και συναρπαστική ιστορία του streaming μουσικής
Η ακρόαση μουσικής μέσω streaming έχει γίνει πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Οι ημέρες που ψάχναμε σε βιντεοκλάμπ και δισκοπωλεία έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Πλέον, με ένα κλικ, πλατφόρμες όπως το Netflix και το Spotify μας προσφέρουν έναν απέραντο κατάλογο επιλογών, προσαρμοσμένων στις προτιμήσεις μας.
Η ανακάλυψη νέων καλλιτεχνών και η δημοσίευση της δικής μας μουσικής είναι πιο εύκολη από ποτέ. Ωστόσο, η εποχή του streaming δεν έχει μόνο θετικές επιπτώσεις.
Παράλληλα με τα πλεονεκτήματα, οι υπηρεσίες streaming παρουσιάζουν και μειονεκτήματα, από τις χαμηλές αμοιβές των καλλιτεχνών έως την παρακμή των φυσικών μέσων. Το θέμα έχει συζητηθεί εκτενώς, χωρίς να έχει επιτευχθεί κάποια οριστική λύση.
Ένα πράγμα όμως είναι σίγουρο: το streaming ήρθε για να μείνει. Ακόμα και με την αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για βινύλια και CD, το κοινό δύσκολα θα εγκαταλείψει την ευκολία της online ακρόασης, παράλληλα με την αγορά φυσικών αντιτύπων.
Η γέννηση του streaming – Μία ιστορία αιώνων
Πολλοί θεωρούν το Napster, την υπηρεσία που ίδρυσαν οι Sean Parker και Shawn Fanning στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ως την απαρχή του streaming.
Η πλατφόρμα αυτή επέτρεπε την ανταλλαγή αρχείων ήχου, αλλά αντιμετώπισε προβλήματα λόγω των καταγγελιών που δέχθηκε περί παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων.
Η αποτυχία του Napster, όμως, άνοιξε το δρόμο για την άνθηση των υπηρεσιών streaming, με πλατφόρμες όπως το iTunes και το Spotify να ακολουθούν τα χνάρια του.
Ωστόσο, η ιστορία του streaming ξεκινά πολύ νωρίτερα από τις περιπέτειες των Sean Parker και Shawn Fanning. Η αρχή μπορεί να εντοπιστεί στον 19ο αιώνα, με την εφεύρεση ενός οργάνου που ονομαζόταν Τηλεαρμόνιο.
Το Τηλεαρμόνιο – Ο πρόγονος του σύγχρονου streaming
Το Τηλεαρμόνιο (Telharmonium), μία δημιουργία του Thaddeus Cahill από το 1896, ήταν ένα ηλεκτρονικό όργανο, αλλά και μία πρωτοποριακή μέθοδος μετάδοσης ήχου.
Δεν χρειαζόταν να βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο με το όργανο για να ακούσεις τους ήχους του.
Αρκούσε να κάνεις ένα τηλεφώνημα στον τηλεφωνητή και να ζητήσεις να σε συνδέσει με το όργανο. Ο τηλεφωνητής συνέδεε στη συνέχεια την τηλεφωνική γραμμή με τα καλώδια του Τηλεαρμονίου, το οποίο ενίσχυε τον ήχο μέσω μεγάφωνων.
Όπως και στις σύγχρονες υπηρεσίες streaming, η πρόσβαση στο Τηλεαρμόνιο γινόταν μέσω συνδρομής.
Οι επιλογές ήταν περιορισμένες σε σύγκριση με το Spotify ή το Apple Music, αλλά η βασική αρχή παρέμενε η ίδια. Η εταιρεία του Τηλεαρμόνιου προσέφερε στους συνδρομητές της μουσική μέσω τηλεφώνου.
Από τότε, η τεχνολογία έχει εξελιχθεί ραγδαία. Ενώ οι συνδρομητές του Τηλεαρμονίου είχαν περιορισμένες επιλογές, οι σύγχρονοι χρήστες streaming έχουν πρόσβαση σε εκατομμύρια τραγούδια από όλο τον κόσμο, καλύπτοντας μία τεράστια γκάμα ειδών και στιλ.
Η επιθυμία, όμως, να απολαμβάνουμε μουσική από την άνεση του σπιτιού μας παραμένει αναλλοίωτη.
Σήμερα, ακούμε μουσική μέσω smartphones και ηχείων υψηλής τεχνολογίας, αλλάζοντας τραγούδια και άλμπουμ κατά βούληση.
Η αγάπη μας για τη μουσική, η επιθυμία να την ακούμε παντού, στο μαγείρεμα ή στο αυτοκίνητο, παραμένει η ίδια με εκείνων που είχαν εγγραφεί στο Τηλεαρμόνιο. Η άνοδος του streaming δεν ξεκίνησε με το Napster ή το Spotify, αλλά εξελίσσεται εδώ και αιώνες.
