Αν ο George Harrison θυμόταν που είχε αφήσει όλες τις κιθάρες του, ο Tom Petty ίσως να μην είχε γίνει μέλος ενός από τα σπουδαιότερα supergroups όλων των εποχών.
Αν και ο Tom Petty ήταν ένας καταξιωμένος καλλιτέχνης με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό του, ανάμεσα στους Traveling Wilburys ήταν δύσκολο να μην τον δεις σαν τον «νέο» δίπλα σε θρύλους.
Λίγοι θα μπορούσαν να σταθούν δίπλα σε καλλιτέχνες όπως ο George Harrison και ο Bob Dylan. Ίσως, όμως, αν ο Harrison θυμόταν που είχε αφήσει όλες τις κιθάρες του, ο Tom Petty να μην είχε γίνει μέλος ενός από τα σπουδαιότερα supergroups όλων των εποχών.
Από την άλλη πλευρά, η δημιουργία ολόκληρου του συγκροτήματος ήταν εντελώς τυχαία.
Η ιδέα ήρθε στον George Harrison όταν δούλευε με τον Jeff Lynne στο άλμπουμ «Cloud Nine» (1987). Όλα κυλούσαν ομαλά, μέχρι που χρειάστηκαν ένα ακόμα B-side, οπότε ο Harrison σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει το στούντιο του Bob Dylan για το τραγούδι.
Την ίδια στιγμή, ο Jeff Lynne δεν ήταν ποτέ ο παραγωγός που θα ασχολούνταν μόνο με έναν καλλιτέχνη τη φορά. Συνεργαζόταν επίσης με τον Roy Orbison και τον Tom Petty σε ένα τραγούδι που λεγόταν «You Got It» (1989) και ο George Harrison θεώρησε ότι ήταν πολύ καλή ευκαιρία για να συνεργαστεί με ένα από τα είδωλά του.
Όταν ο George Harrison πήγε να δουλέψει το τραγούδι, συνειδητοποίησε ότι του έλειπε μία κιθάρα.
«Σκέφτηκα: “Θα πάω να το τελειώσω γρήγορα”. Χρησιμοποιήσαμε το στούντιο του Bob. Η κιθάρα μου ήταν σπίτι στον Tom για κάποιο λόγο, οπότε υπήρχαν πολλές περίεργες συμπτώσεις», είπε χαρακτηριστικά.
Εφόσον ο Tom Petty ήταν σπίτι, ο George Harrison σκέφτηκε να τον ρωτήσει αν ήθελε να έρθει στο στούντιο για να δώσουν σάρκα και οστά στο τραγούδι μαζί.
Ενώ σίγουρα κανένας δεν θα απέρριπτε την ευκαιρία να συνεργαστεί με ένα από τα μέλη των Beatles, ο Tom Petty μαγεύτηκε βλέποντας όλους τους ήρωές του σε ένα δωμάτιο.
«Το ένα πράγμα που έμαθα ήταν ότι είδα μερικούς από τους αγαπημένους μου τραγουδοποιούς να γράφουν», θυμήθηκε.
Ωστόσο, δεν επρόκειτο να είναι μία συνηθισμένη συνάντηση. Σύμφωνα με τον Petty, κάθε στίχος γράφτηκε με «κυκλικό» τρόπο.
Όπως περιέγραψε μιλώντας με τον Martin Scorsese: «Πάντα έλεγες έναν στίχο εκεί έξω, και μετά όλοι έλεγαν: “ΟΧΙ”. Και τότε θα πεταγόταν άλλος ένας, και θα τους άκουγες να λένε: “Αυτό είναι καλό. Ναι, μου αρέσει αυτό”».
«Ο Bob είπε στον George: “Πώς λέγεται το τραγούδι; Πρέπει να έχει όνομα”. Και απέναντι υπήρχε μία κούτα που έγραφε “Αποστολή με Προσοχή”. Τον είδα να την κοιτάζει και να λέει: “Α, λέγεται ‘Handle With Care’”», συνέχισε.
Παρόλο που ο Tom Petty ήταν ακόμα «άγουρος» μπροστά στους υπόλοιπους έμπειρους rock stars, η ρουστίκ φωνή του ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν το συγκρότημα των Traveling Wilburys.
Λαμβάνοντας υπόψη τη λάμψη που έχουν ο George Harrison, ο Roy Orbison και ο Jeff Lynne σε ολόκληρο το άλμπουμ «Traveling Wilburys Vol. 1» (1988), η απροσδόκητη, βραχνή φωνή του Tom Petty δίπλα σε αυτή του Bob Dylan δεν αφήνει το αποτέλεσμα να γίνει υπερβολικά γλυκανάλατο τις περισσότερες φορές.
Ο Tom Petty κατάφερε επίσης να γράψει με μερικούς από τους καλύτερους στίχους του άλμπουμ, συμπεριλαμβανομένης της γέφυρας στο «End Of The Line», όπου λέει πόσο υπερήφανος είναι που έφτασε σε αυτό το σημείο στη ζωή του.
Αφού πέρασε από τα πάνδεινα για να κάνει αυτό που ήθελε, το γεγονός ότι κατάφερε να τα σταθεί δίπλα στον Bob Dylan και τον George Harrison ταυτόχρονα είναι κάτι για το οποίο πρέπει ακόμα να είναι υπερήφανος – όπου κι αν βρίσκεται μετά τον θάνατό του σε ηλικία 66 ετών στις 2 Οκτωβρίου 2017.
