«Εκείνη τη στιγμή, ήμουν κλινικά νεκρός, η καρδιά μου δεν χτυπούσε.»
Ενώ τη δεκαετία του 1980, ο Dave Gahan και οι Depeche Mode απογειώθηκαν σε ανεξέλεγκτα ύψη με τους ηλεκτρονικούς ήχους τους, τη δεκαετία του 1990 η επιτυχία τους πήρε μία αισθητά πιο σκοτεινή τροπή.
Οι θαυμαστές συνέχισαν να απολαμβάνουν τους πρωτοποριακούς ήχους άλμπουμ όπως τα «Speak and Spell», «A Broken Frame» και «Music for the Masses» μέχρι που οι Depeche Mode κυκλοφόρησαν το «Violator» – πιθανότατα το πιο καθοριστικό άλμπουμ τους μέχρι σήμερα.
Ωστόσο, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, η φήμη δεν ήταν ούτε κατά διάνοια τόσο ρόδινη για τον τραγουδιστή του συγκροτήματος, Dave Gahan.
Το «Songs of Faith and Devotion» του 1993 φαινόταν πιο επιθετικό και σκοτεινό από το «Violator», εν μέρει λόγω των αναδυόμενων σκηνών της rock και της grunge στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και λόγω της έμφυτης αγάπης για το μακάβριο που μοιράζονταν τα μέλη του συγκροτήματος.
Μετά την κυκλοφορία του, το «Songs of Faith and Devotion» κατέκτησε την πρώτη θέση σε πολλές χώρες και ακολούθησε η πιο εκτεταμένη περιοδεία τους μέχρι εκείνο το σημείο, η οποία διήρκεσε 14 μήνες.
Ωστόσο, πριν από την περιοδεία, η διαδικασία ηχογράφησης αποδείχθηκε του άλμπουμ έντονη και ταραχώδης, τόσο πολύ που οδήγησε στην αποχώρηση ενός πρώην μέλους, του Alan Wilder, από το συγκρότημα το 1985.
Σύμφωνα με τον Alan Wilder, στη διάρκεια των ηχογραφήσεων υπήρχαν συναντήσεις «όπου τέθηκε το ζήτημα της χρήσης ναρκωτικών από τον Dave».
«Είπαμε στον Dave ότι αν δεν απεξαρτηθεί, δεν θα μπορέσουμε να αντέξουμε μία τόσο μεγάλη περιοδεία. Συμφώνησε», σημείωσε.
Η κορύφωση της μάχης του Dave Gahan
Τα επόμενα δύο χρόνια, η μάχη του Dave Gahan με τον εθισμό θα έφτανε στο αποκορύφωμά της, με αρκετά ανατριχιαστικά περιστατικά όπου η μητέρα του και ο γιος του Jack τον έπιασαν να κάνει χρήση στην τουαλέτα και μία απόπειρα αυτοκτονίας ενώ μιλούσε στο τηλέφωνο με τη μητέρα του.
«Όλη μου η ζωή εκείνη την περίοδο ήταν σαν ταινία όπως το “Spinal Tap”», είπε, και όταν κοιμάσαι σε ένα κρεβάτι σε σχήμα φέρετρου με τις κουρτίνες κλειστές, είναι δύσκολο να καταλήξεις σε άλλο συμπέρασμα.
Παρόλο που θα ήταν εύκολο να κατηγορήσουμε τη φήμη και την επιτυχία για την παρακμή της ψυχικής υγείας του, ο Dave Gahan διαβεβαίωσε τότε ότι δεν αυτή η περίπτωση: «Ήταν το τελευταίο πράγμα που με απασχολούσε», είπε.
Το 1996, ο τραγουδιστής των Depeche Mode ήρθε αντιμέτωπος με τη χειρότερη στιγμή του με τον εθισμό μέχρι τότε, πεθαίνοντας κλινικά για δύο ολόκληρα λεπτά.
«Ήσουν νεκρός για μερικά λεπτά. Είχες πεθάνει», του είπαν οι γιατροί.
Εκείνη τη στιγμή, είπε ότι ένιωθε σαν να είχε κλείσει ένας διακόπτης. «Το πρώτο πράγμα που συνειδητοποίησα στο νοσοκομείο ήταν ότι βγήκα από το σώμα μου. Αιωρούμουν κάτω από το ταβάνι και μπορούσα να παρατηρήσω ακριβώς τι συνέβαινε κάτω μου», περιέγραψε στην BILD.
«Οι νοσοκόμοι έτρεχαν γύρω από το σώμα μου και προσπαθούσαν να με σώσουν. Φώναζα ότι δεν ήμουν πραγματικά ξαπλωμένος εκεί κάτω αλλά από πάνω τους», θυμήθηκε.
«Πιστεύω ότι ήταν η ψυχή μου που ούρλιαζε, η οποία είχε ήδη εγκαταλείψει το σώμα μου και έγινε μάρτυρας των όσων συνέβαιναν στο σώμα μου. Εκείνη τη στιγμή, ήμουν κλινικά νεκρός, η καρδιά μου δεν χτυπούσε», συνέχισε.
«Αυτά τα δευτερόλεπτα μου φάνηκαν σαν ώρες. Και ξαφνικά, υπήρχε ένα απόλυτο, τρομακτικό σκοτάδι γύρω μου. Σαν κάποιος να είχε σβήσει το φως», ανέφερε.
Όταν συνήλθε, ο τραγουδιστής των Depeche Mode είχε συλληφθεί από την αστυνομία.
«Όταν ξύπνησα, ήμουν δεμένος στο κρεβάτι με χειροπέδες. Αστυνομικοί στέκονταν μπροστά μου και μου διάβαζαν τα δικαιώματά μου. Με συνέλαβαν επειδή είχα στον κατοχή μου κοκαΐνη και ηρωίνη», είπε.
Αφού συνειδητοποίησε για πρώτη φορά στη ζωή του ότι «δεν είναι αθάνατος», ο Dave Gahan ορκίστηκε να απεξαρτηθεί, μία κίνηση που συνέβαλε σημαντικά στην ευτυχία του και ίσως εξασφάλισε τη διαρκή επιτυχία των Depeche Mode.
