Η μεταμόρφωση του David Bowie στο «Diamond Dogs».
Στις 24 Μαΐου του 1974, ο David Bowie κυκλοφόρησε τον όγδοο δίσκο του, «Diamond Dogs».
Ο «Starman» είχε αρχίσει σταδιακά να κερδίζει παγκόσμια αναγνώριση μετά από μία ένα αβέβαιο ξεκίνημα στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και μία περίοδο τεράστιας επιτυχίας στις αρχές της δεκαετίας του 1970.
Στο «Diamond Dogs», ο David Bowie άρχισε να απομακρύνεται από την επιτυχημένη glam rock φάση του, η οποία χαρακτηρίστηκε από τις περσόνες του Ziggy Stardust και του Aladdin Sane.
Αν και λιγότερο ξεχωριστός από τους προηγούμενους χαρακτήρες του, ο David Bowie δημιούργησε τον «Halloween Jack» με το με το χαρακτηριστικό κάλυμμα ματιού για τις περιοδείες του «Diamond Dogs».
Όπως και ο «Aladdin Sane», αυτός ο χαρακτήρας ήταν αλλόκοτος και τρελός, αλλά είχε πολύ πιο έντονη αγάπη για τη soul μουσική.
Ενώ το «Young Americans» του 1975 καταπιάστηκε εξ ολοκλήρου με τη soul, το «Diamond Dogs» ήταν το πειραματικό βήμα που γεφύρωσε τον ήχο των αρχών της δεκαετίας του 1970 του David Bowie με μία ολοκληρωτική μεταμόρφωση.
Αξιοσημείωτο είναι ότι το γεγονός «Diamond Dogs» ήταν το πρώτο άλμπουμ στο οποίο ο Bowie επιμελήθηκε την παραγωγή χωρίς καμία βοήθεια.
Τα τέσσερα προηγούμενά του άλμπουμ είχαν δημιουργηθεί σε συνεργασία με τον Ken Scott, ο οποίος ανέφερε στο βιβλίο «David Bowie: The Definitive Story» ότι εκείνος και ο Bowie «πιθανότατα είχαν φτάσει και οι δύο στο σημείο όπου έπρεπε να συνεργαστούν με άλλους ανθρώπους για να μάθουν».
Με τη νέα soul ταυτότητά του, ο David Bowie απέδειξε ότι μπορούσε να δημιουργήσει ένα στιβαρό άλμπουμ χωρίς εξωτερική βοήθεια.
Για πολλούς, το άλμπουμ ξεχώριζε χάρη στα δύο πρώτα singles, «Rebel Rebel» και «Diamond Dogs».
Αυτά τα τραγούδια και το τελευταίο τραγούδι του δίσκου, «Chant of the Ever Circling Skeletal Family», αποτελούν τις πιο rock στιγμές του άλμπουμ, με δυναμικές κιθάρες και ζωηρές ερμηνείες.
Το «Diamond Dogs» περιλάμβανε επίσης και avant-garde πειραματισμούς, ειδικά στη δραματική εισαγωγή του «Future Legend» με ένα προφορικό απόσπασα που θυμίζει το «The Gift» των Velvet Underground.
Σε άλλα σημεία του άλμπουμ, τα όργανα παίρνουν μία καλειδοσκοπική τροπή προς τις funk και soul τάσεις του David Bowie.
Το τρίτο single, «1984», κινείται σε ένα funk groove, ενώ η σουίτα «Sweet Thing» («Sweet Thing» / «Candidate» / «Sweet Thing (Reprise)») είναι μία πιο σκοτεινή, soul εξερεύνηση και ένα από τα πιο υποτιμημένα κομμάτια του δίσκου.
Πηγή έμπνευσης για το «Diamond Dogs» υπήρξαν σε μεγάλο βαθμό οι συγγραφείς George Orwell και William S. Burroughs.
Ο George Orwell για τον «Μεγάλο Αδελφό» στο μυθιστόρημά του «1984» (από το 1949), το οποίο εξηγεί τις δύο αναφορές στον τίτλο της δεύτερης πλευράς του δίσκου.
Ο David Bowie σκόπευε να συμπεριλάβει αυτά τα τραγούδια σε μία θεατρική μεταφορά του μυθιστορήματος του George Orwell, όμως δεν κατάφερε να αποκτήσει τα δικαιώματα της διασκευής.
Τον Νοέμβριο του 1973, ο David Bowie πήρε συνέντευξη από τον William S. Burroughs για το Rolling Stone.
Έχοντας τη συζήτηση με τον συγγραφέα της Γενιάς Beat ακόμα νωπή του στο μυαλό του ενώ έγραφε τα τραγούδια για το «Diamond Dogs», ο Bowie χρησιμοποίησε την περίφημη τεχνική «cut-up» του Burroughs σε μερικούς από τους στίχους του.
Η ιδιαίτερη αφηγηματική προσέγγιση του William S. Burroughs είναι ιδιαίτερα αισθητή στο «Future Legend».
Φέτος, το «Diamond Dogs» κυκλοφόρησε ξανά σε μία ειδική έκδοση περιορισμένων αντιτύπων σε βινύλιο με αφορμή την επέτειο των 50 ετών του.
Αυτό το μοναδικό συλλεκτικό κομμάτι της Parlophone δημιουργήθηκε με mastering μισής ταχύτητας σε υψηλή πιστότητα και είναι διαθέσιμο σε picture disc βινύλιο.
Στη μία πλευρά περιλαμβάνεται η φωτογραφία του εξωφύλλου με τον David Bowie μεταμορφωμένο σε σκύλο, ενώ η δεύτερη πλευρά διαθέτει μία μονόχρωμη φωτογραφία από την ίδια φωτογράφιση.
