Η ιστορία μέσα από τις αναμνήσεις του Jimi Hendrix.
Ο Jimi Hendrix ίσως να μην είχε γνωστός ως ένας από τους σπουδαιότερους κιθαρίστες όλων των εποχών αν δεν είχε την κομβική στήριξη του Paul McCartney.
Από τότε που η Beatlemania σάρωσε ολόκληρον το κόσμο τη δεκαετία του 1960, τα βρετανικά συγκροτήματα πάντα προσπαθούσαν να «κατακτήσουν την Αμερική».
Η προσοχή των ΗΠΑ φέρνει μαζί της ένα ολόκληρο νέο φάσμα πολιτιστικών ευκαιριών – μεγαλύτερες εμφανίσεις, μεγαλύτερο κοινό και μεγαλύτερα μεροκάματα. Ποιος δεν θα το ήθελε;
Αλλά η κατάκτηση των Ηνωμένων Πολιτειών είναι δύσκολο έργο, ακόμη και για εκείνους που κατάγονται από εκεί, όπως ο Jimi Hendrix.
Ήταν το φθινόπωρο του 1966 όταν ο Jimi Hendrix άφησε πίσω του τη Γη της Επαγγελίας για το Ηνωμένο Βασίλειο. Δεν είχε βρει ακόμα την απόλυτη επιτυχία στην πατρίδα του, οπότε, με την υποστήριξη του νέου μάνατζέρ του, Chas Chandler, διέσχισε τον Ατλαντικό και την αναζήτησε στο Λονδίνο.
Το διάστημα που πέρασε στη βρετανική πρωτεύουσα διεύρυνε τους μουσικούς ορίζοντές του, καθώς βρήκε νέα μέλη για το συγκρότημα του, τον Noel Redding και τον Mitch Mitchell, οι οποίοι έγιναν μέρος των Jimi Hendrix Experience.
Μαζί με τους νέους μουσικούς του, ο Jimi Hendrix συνάντησε μερικά πιο καταξιωμένα ονόματα της μουσικής βιομηχανίας, κερδίζοντας την εκτίμηση των πάντων, από τους The Who μέχρι τον Paul McCartney.
Ο Jimi Hendrix Κέρδισε τον Paul McCartney κατά τη διάρκεια μίας συναυλίας στο Saville Theatre το καλοκαίρι του 1967, όπου ο θρύλος των Beatles καθόταν δίπλα στον Pete Townshend των The Who.
Παρά το γεγονός ότι ήταν δύο από τα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής, ο Paul McCartney και ο Pete Townshend έμειναν άφωνοι από την εμφάνιση του Hendrix, ο οποίος έπαιξε μία διασκευή από το πρόσφατο τότε «Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band» των Beatles και ζήτησε χαριτωμένα από τον Eric Clapton να του κουρδίσει την κιθάρα.
Η υποστήριξη του Paul McCartney στον Jimi Hendrix δεν σταμάτησε στα χειροκροτήματα, καθώς προσπάθησε να δώσει στον εμβληματικό κιθαρίστα την ευκαιρία να κατακτήσει την Αμερική.
Ο McCartney είχε ενταχθεί εκείνο το έτος στο διοικητικό συμβούλιο του Monterey Pop Festival στην Καλιφόρνια, το οποίο επρόκειτο να φιλοξενήσει συγκροτήματα όπως οι Jefferson Airplane, οι Grateful Dead και οι The Byrds.
Παρόλο που είχε δει τη μαεστρία του Jimi Hendrix στη σκηνή λίγες εβδομάδες πριν από το φεστιβάλ, ο McCartney πίεσε για τους να βρει μία θέση στο πρόγραμμα του Monterey Pop Festival και τα κατάφερε.
«18 Ιουνίου 1967. Monterey, Καλιφόρνια. Ο Paul McCartney ήταν ο μεγάλος κακός Beatle, η σπουδαία φιγούρα που μας έδωσε τη συναυλία στο Monterey Pop Festival», έγραψε κάποτε ο Jimi Hendrix στον The Guardian.
«Αυτή ήταν η αρχή μας στην Αμερική. Όλα ήταν τέλεια. Είπα: “Ουάου! Όλα είναι έτοιμα! Τι να κάνω;”», έγραψε.
Μετά από μία εισαγωγή από έναν δημοσιογράφο του Rolling Stone και μία εκρηκτική εμφάνιση στην οποία η κιθάρα του Jimi Hendrix πήρε φωτιά, το Monterey Pop Festival σύστησε ξανά τους Jimi Hendrix Experience στην πατρίδα του.
«Φοβόμουν να ανέβω εκεί πάνω και να παίξω μπροστά σε όλους αυτούς τους ανθρώπους», παραδέχτηκε ο Jimi Hendrix.
«Θέλεις πραγματικά να τους ενθουσιάσεις. Μόλις παίξεις την πρώτη νότα, ή μόλις ξεκινήσει το πρώτο τραγούδι, τότε όλα είναι εντάξει. Άσε τους ανθρώπους να ξεσηκωθούν!», συνέχισε.
Σίγουρα πέτυχε αυτόν τον στόχο, καθώς η συναυλία αυτή σηματοδότησε την επέκταση της επιτυχίας του Jimi Hendrix από τη Βρετανία στις Ηνωμένες Πολιτείες και πέρα από αυτές.
Με την αρχική ώθηση του ίδιου του Paul McCartney, ο Hendrix κέρδισε τη δική του θέση δίπλα τους ως ένας από τους καλύτερους των καλύτερων.
Ακόμα και δεκαετίες αργότερα, δεν θυμόμαστε τον Jimi Hendrix απλά ως έναν από τους σπουδαιότερους Αμερικανούς κιθαρίστες όλων των εποχών, αλλά ως ένας από τους σπουδαιότερους – αν όχι τον σπουδαιότερο – κιθαρίστες στην ιστορία της μουσικής.
Και εκείνη η σημαδιακή εμφάνισή του στο Monterey Pop Festival εξακολουθεί να αποτελεί ένα αριστοτεχνικό παράδειγμα του λόγου για τον οποίο απέκτησε αυτόν τον τίτλο.
