Το άλμπουμ που άνοιξε μία νέα πύλη προς τη δημιουργικότητα.
Πριν τη δεκαετία του 1960, η ηλεκτρονική μουσική είχε τις ρίζες της κυρίως σε πειραματικές και πρωτοποριακές συνθέσεις, που συχνά δημιουργούνταν με τη χρήση ηλεκτρονικού εξοπλισμού όπως ταλαντωτές, μαγνητόφωνα και συνθεσάιζερ.
Η Musique concrète, που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1940, περιλάμβανε την αναδιάρθρωση ηχογραφημένων ήχων για τη δημιουργία νέων ήχων. Όλα αυτά τα καινοτόμα σχέδια ανθούσαν, αλλά τίποτα δεν μπορούσε να προβλέψει την τεράστια αντίδραση στο «Silver Apples of the Moon» του Morton Subotnick το 1967.
Το «Silver Apples of the Moon» θεωρείται ευρέως ως ο πρώτος ηλεκτρονικός δίσκος στην ιστορία, λόγω του τολμηρού άλματος του Subotnick σε αχαρτογράφητα νερά.
Το έργο του Subotnick, που δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου σε συνθεσάιζερ Buchla, απέφυγε τις παραδοσιακές μουσικές δομές και προτίμησε ένα χαλί απόκοσμων ήχων, προσφέροντας στους ακροατές ένα καθηλωτικό ταξίδι μέσα σε ένα ηχητικό μωσαϊκό, διαφορετικό από οτιδήποτε είχαν ακούσει ξανά.
Το «Silver Apples of the Moon» ηχογραφήθηκε σε διάστημα 13 μηνών και ήταν προϊόν της ακλόνητης αφοσίωσης του Morton Subotnick.
Περνούσε μέχρι και δέκα ώρες την ημέρα δουλεύοντας τις συνθέσεις, με στόχο να δημιουργήσει κάτι που δεν είχε κάνεις κανείς άλλος, ούτε θα μπορούσε να αντιγράψει. Η ηχητική επεξεργασία ήταν το πάθος του από τα φοιτητικά του χρόνια και τον οδήγησε στον Don Buchla.
Αφού έλαβε μία επιχορήγηση από το Ίδρυμα Rockefeller μαζί με τον φίλο και συνάδελφο μουσικό του Ramon Sender, ο Morton Subotnick ανέθεσε στον Don Buchla να δημιουργήσει κάτι που άλλαξε τον τρόπο δημιουργίας μουσικής, βασισμένο στον χειρισμό των συχνοτήτων παρά στις παραδοσιακές μουσικές νότες.
«Για μένα, αυτή ήταν η Ημέρα Μηδέν για την εξέλιξη της μουσικής», θυμάται ο Subotnick, θεωρώντας την εφεύρεση του συνθεσάιζερ ως μία νέα πύλη προς τη δημιουργικότητα.
Το 1955, ο Morton Subotnick έγινε φιλοξενούμενος καλλιτέχνης στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Ένα βράδυ τον πλησίασε ο Jac Holzman της Nonesuch Records για να δημιουργήσει ένα ηλεκτρονικό άλμπουμ για την εταιρεία, προσφέροντάς του 500 δολάρια.
Νομίζοντας ότι αστειευόταν, ο Subotnick αρνήθηκε και τον έδιωξε. Την επόμενη μέρα, αφού ανακάλυψε μία κυκλοφορία της Nonesuch Records με κοντσέρτα του Bach στη συλλογή του, συνειδητοποίησε πως είχε χάσει μία τεράστια ευκαιρία και βυθίστηκε στην απογοήτευση.
Προς έκπληξή του, ωστόσο, ο Holzman επέστρεψε σύντομα και του πρόσφερε 1.000 δολάρια για να δημιουργήσει ένα ηλεκτρονικό άλμπουμ για την εταιρεία.
Ο Morton Subotnick δέχτηκε και ξεκίνησε να δουλεύει το «Silver Apples of the Moon», το οποίο έγραψε ιστορία ως το πρώτο ηλεκτρονικό άλμπουμ που κυκλοφόρησε από μία μεγάλη δισκογραφική εταιρεία.
Παρά την επιτυχία που γνώρισε μετά την κυκλοφορία του, ο Subotnick δεν καταλάβαινε πλήρως τι έκανε όσο το δημιουργούσε.
«Δε γνώριζα σκόπιμα ποια αποτελέσματα ήθελα», εξήγησε.
Όπως ισχυρίστηκε, ήξερε ότι η μουσική του ξεκινούσε «μια νέα περίοδο για τη σύνθεση, όπου ο συνθέτης είχε τη δυνατότητα να είναι καλλιτέχνης στο στούντιο», αλλά εκεί ακριβώς έγκειται η δυσκολία.
«Προσέφερα κάτι που δεν είναι εύκολο να γίνει, αλλά αυτό ήταν το νόημα», πρόσθεσε.
Ίσως το πιο εντυπωσιακό με το «Silver Apples of the Moon» είναι ότι εξακολουθεί να είναι επίκαιρο.
Κάποιοι μπορεί βρουν την έλλειψη δομής και την τάση του να χάνει την πορεία του λίγο παράταιρη, αλλά τελικά παραμένει η επιτομή του απεριόριστου κόσμου της ηλεκτρονικής μουσικής.
Συχνά κινείται ανάμεσα σε ανάλαφρες νότες και πιο βαρείς, απόκοσμους ήχους, αλλά αυτό το επίπεδο πειραματισμού είναι ακριβώς η γοητεία του.